Cmentarz Wojenny o powierzchni 8200 m² był od początku cmentarzem wielowyznaniowym i powstał z inicjatywy proboszcza parafii wojskowej ks. ppłk. dr. Władysława Łęgi dla żołnierzy garnizonu grudziądzkiego i ich rodzin.

Obecnie na Cmentarzu Wojennym znajdują się groby żołnierzy polskich zmarłych w okresie międzywojennym, kwatery jeńców alianckich zmarłych w Grudziądzu w latach 1940-1945, duża kwatera żołnierzy radzieckich, a także nieoznaczone miejsce spoczynku żołnierzy niemieckich. W okresie międzywojennym na Cmentarzu chowano głównie zmarłych żołnierzy grudziądzkiego garnizonu. Z lat 20. zachowały się długie rzędy jednakowych nagrobków oznaczonych krzyżami i metalowymi tabliczkami. Łącznie w 11 rzędach znajduje się 285 takich mogił. Są to groby żołnierzy polskich zmarłych w okresie międzywojennym w grudziądzkim lazarecie. Wśród nich żołnierze różnych jednostek - wielu ułanów, strzelców piechoty, ale także np. marynarze.

Wśród mogił żołnierzy radzieckich w grudniu 1945 roku wzniesiono obelisk w formie cokołu zwieńczonego czerwoną gwiazdą z tablicą o treści: „Cześć poległym bohaterom Armii Czerwonej. Grudziądz 1945”. Na terenie cmentarza znajduję się jeszcze drugi pomnik poświęcony żołnierzom radzieckim także z dwujęzycznym napisem o treści: „Cześć bohaterom Armii Czerwonej poległym we wspólnej walce o wolność, niepodległość narodu polskiego. Miasto Grudziądz 6 III 1945”. Pomnik ten funkcjonujący pod nazwą Pomnik Wdzięczności znajdował się początkowo na Placu Wolności (obecnie Niepodległości) skąd w 1993 został przeniesiony na Cmentarz Wojenny.

Cmentarz Garnizonowy - jego powierzchnia według danych z 1941 roku wynosiła około 18200 m². W pierwszym okresie grzebano tam zmarłych żołnierzy garnizonu grudziądzkiego wyznania ewangelickiego i katolickiego. Podczas pierwszej i drugiej wojny światowej Cmentarz Garnizonowy stanowił miejsce pochówku żołnierzy niemieckich zmarłych w grudziądzkich szpitalach. W latach 1920-1921 na cmentarzu grzebano polskich żołnierzy uczestników wojny polsko-bolszewickiej, którzy zmarli w grudziądzkich szpitalach wskutek chorób oraz ran odniesionych w walkach roku 1920.  Po utworzeniu Parafii Wojskowej na cmentarzu grzebano zmarłych oficerów garnizonu oraz członków rodzin wojskowych. Na cmentarzu znajduje się także symboliczne miejsce wiecznego spoczynku zamordowanego 26 XI 1943 r. w Poznaniu dowódcy 1 Kompanii 64 Pomorskiego Pułku Strzelców Murmańskich chor. Józefa Tomaszewskiego, a także masowy grób, w którym złożono szczątki nieznanych ofiar Selbschutzu ekshumowanych w okolicach Białochowa.

W 1996 r. na ich miejscu usypano ziemny kopczyk, obłożony płytami i kostką granitową, na którym umieszczono tablicę o treści: „Pamięci oficerów i żołnierzy uczestników wojny polsko-bolszewickiej 1920-1921 zmarłych w grudziądzkich szpitalach - Grudziądzanie A.D. 1996". 10 listopada 2010 dokonano uroczystego odsłonięcia tablicy upamiętniającej nazwiska 158 żołnierzy. Większość zachowanych nagrobków pochodzi z okresu międzywojennego, nieliczne sprzed I wojny światowej. Najstarsze natomiast pochodzą z końca XIX wieku, a nawet lat. 60 XIX wieku. Warto zwrócic uwagę skuwane bądź spolszczane nazwiska na nagrobkach przez członków rodzin, czego powodem był strach...