W 1689 r. król Jan III Sobieski, będący jednym ze współwłaścicieli majątku i pragnący ratować podupadający Gorzków, nadał wsi prawa miejskie. Także z inspiracji króla miasteczko urządzono według klasycystycznego układu urbanistycznego. Zasługą Sobieskiego było również nadanie miastu przywileju urządzania jarmarków, wzbogacenie biblioteki przykościelnej oraz wyposażenie szpitala dla ubogich. W 1810 r. były tu kościół i synagoga, karczma, młyn, liczne warsztaty rzemieślnicze (szewskie, kowalskie, tkackie, bednarskie i inne), szkoła początkowa i schronisko dla ubogich. W 1812 r. Gorzków niemal całkowicie spłonął w pożarze, zaś w 1830 r. jego mieszkańców zdziesiątkowała epidemia cholery. W 1869 r., zniszczony i wyludniony, utracił prawa miejskie. W czasie I wojny światowej został niemal całkowicie spalony. W okresie międzywojennym był siedzibą gminy w powiecie krasnostawskim, działały tu komórki kilku partii politycznych, rozwijał się ruch spółdzielczy.
Kesz - magnetyk -po prawej stronie kościoła