Były one własnością Marka Sobieskiego (dziadek Jana III), które uzyskał przywilejem Batorego wraz z małżeństwem z Katarzyną Tęczyńską, potem Jakuba Sobieskiego (ojca), a następnie stały się własnością króla. Jan III Sobieski bywał tu wielokrotnie, o czym świadczą zachowane listy, podpisywane nazwą Pielaskowice (Pilaszkowice). Później była to własność Jakuba Sobieskiego - syna Jana III. Stał tu pałac murowany z kaplicą i parkiem, zniszczony w trakcie insurekcji kościuszkowskiej. Pałac, zaprojektowany przez Tylmana von Gamerena. Park. Założony w. XVII, wg tradycji przez Jana III Sobieskiego, powiększony w. XVIII/XIX. Park Za pierwotnym dworem widoczne pozostałości prostokątnego symetrycznego układu barokowego z w. XVII, z podwójnym szpalerem lipowym tworzącym trzy boki prostokąta, z czwartej strony zamkniętego przez dwór. Od frontu pierwotny układ nieczytelny, zachowana część starych lip, wg tradycji mających tworzyć monogram M (Maria d'Arquin Sobieska).Na pd.-wsch. od dworu nowsza część parku, o układzie krajobrazowym. Obecny dwór został wzniesiony ok. 1880r (być może przez Rudolfa Braunschweiga lub hr. Władysława Mielżyńskiego) i usytuowany w pobliżu dawnego, utrzymując relacje przestrzenne pierwotnej kompozycji założenia.
Obok kesza, ciekawe rozwiązanie nawadniania górnego stawu za pomocą „wynalazku” wiejskiego
Kesz na łuku drogi zabezpieczonym barierą energochłonną. W jednym ze słupków ze znakiem „sierżanta”.