Rejowiec Fabryczny jest, obok Chełma, jedynym miastem w powiecie Chełmskim. Prawa miejskie otrzymał w 1962 r., jednak pierwsze wzmianki dotyczące osadnictwa na tym terenie pochodzą z XIII wieku. Założyciel pobliskiego rejowca - Mikołaj Rej, posiadał na obszarze zajmowanym dziś przez miasto dwa folwarki. Po ożenku z Zofią Kościanówną otrzymał w posagu dobra Stajne – Złote, położone w obrębie dzisiejszej ul. Złotej oraz dzierżawę królewską - folwark Stajne, położony w okolicach istniejącego dziś osiedla o tej samej nazwie. W tym samym miejscu w XVIII w. istniał folwark, którego właścicielem był Ignacy Wojakowski. W marcu 1876 r. nabył te dobra Krzysztof Morawski, który wybudował, istniejący do dzisiaj, murowany dwór, otoczony parkiem.
Największy wpływ na rozwój urbanistyczny tych terenów miały następujące wydarzenia: w 1878 r. część dóbr ziemskich nabyło Towarzystwo Nadwiślańskiej Kolei Żelaznej i w latach 1879 - 90 przeprowadzona została tędy linia kolejowa i zbudowana stacja, w roku 1914 Towarzystwo Akcyjne Lubelskiej Fabryki Portland - Cement „Firlej”, bazując na miejscowych pokładach margla, rozpoczęło budowę cementowni. Inwestycja została ukończona w roku 1924, kiedy uruchomione zostały dwa piece obrotowe o mocy produkcyjnej 120 tys. ton rocznie. Na tzw. Morawinku wzniesiono dwa budynki mieszkalne dla pracowników - specjalistów zakładu, w latach 1951 - 55 nastąpiła rozbudowa cementowni, powstało pięć nowych pieców obrotowych, dzięki którym zakład produkował 700 tys. ton cementu rocznie. Cementownia zaczęła funkcjonować pod nazwą „Pokój”, a rozbudowywana wraz z nią miejscowość uzyskała rangę osiedla robotniczego, 22 lipca 1962 r. Rejowiec Fabryczny otrzymał prawa miejskie.
Kesz na tyłach zabudowy cementowni. Dojazd do kesza, ul. Fabryczną do końca ulicy. Przed zabudowaniami dyrekcji starej cementowni, należy się udać ścieżką wśród wysokiej trawy do miejsca ukrycia kesza. Kesz przy ścieżce, po prawej stronie.