Koordynaty nie wkazuja miejsca ukrycia skrzynki jest to skrzynka bonusowa aby ja zaliczyc trzeba zaliczyc również scieżke ornitologiczną , w skrzynce finałowej znajduja sie kordy ich dokładnosc to celowo około 30metrów aby nie było zbyt łatwo, teren bardzo trudny zagajniki akacjowe uwaga na kolce, niezrewitalizowane tereny wiec mozliwe skarpy , dziurska kamole hasie szkło i bele co... Podejmujesz na własne ryzyko. Twoim zadaniem jest zlokalizowanie ocalałego elementu z cegły jest to budowla w kształcie szescianu pi razy drzwi oczywiscie.... jak podejdziesz nie ma opcji cobys nie znalazł. Nie włazimy do srodka !!!!, do podjęcia z poziomu ziemi.
Zamieszkuje strefę umiarkowaną i subtropikalną - Europę oraz środkową Azję. Najbardziej wysunięte lęgowiska znajdują się w północnej Afryce i na środkowym Wschodzie. Ptak wędrowny, północne populacje pokonują 5000 km. Przyloty od połowy marca i w kwietniu, a odloty od lipca do połowy października. Migracja nie charakteryzuje się wyraźną kulminacją. Populacja europejska zimuje w Afryce, a częściowo również na europejskich wybrzeżach .
Największy i najcięższy błotniak. Długie skrzydła i ogon. Ten drugi jest wąski i lekko zaokrąglowy. Samica nieco większa od samca , ciemnobrązowa o kremowożółtej wierzchu głowy (przypomina hełm), gardle i przednimi brzegami skrzydeł. Ma częściowo jasne nadgarstki i plamę na piersi. Samiec ma brązowy grzbiet, trójbarwny wierzch skrzydeł - są popielatoszare z czarnymi ostro odgraniczającymi się końcami oraz jasną częścią środkową (patrząc od góry wygląda jak jasna smuga) i niebieskawopopielaty ogon, żółtobiałą głowę i pierś. Spód jest rdzawobrązowy. Nogi żółte, wokół oczu wyraźna szlara Młode przypominają ciemnobrązową samicę, jednak ich głowa jest ciemna, jedynie z małą żółtą plamką na potylicy.
Wielkością dorównuje myszołowowi, choć ma smuklejsze ciało, węższe skrzydła i dłuższy ogon.
samce 0,3 - 0,6 kg
samice 0,5 - 0,7 kg
Poza okresem lęgowym błotniak prowadzi samotniczy tryb życia, choć jego noclegowiska mogą mieć charakter zbiorowy. W swobodnym, niskim i powolnym locie skrzydła ma uniesione do góry na kształt płytkiego V. Zwykle przelatuje do kilku metrów wysokości nad obszarami o niskiej roślinności - łąkami, pastwiskami i polami.
Wszystkie błotniakami są ptakami terenów otwartych. Zasiedla trzcinowiska wokół jezior i stawów rybnych,torfowiska z zaroślami , oczka wodne wśród pól uprawnych, gęsto obrośnięte szuwarami tereny podmokłe, zbiorniki zaporowe, starorzecza, wiklinowe zarośla. Także glinianki na otwartych przestrzeniach. Unika lasów. Ze względu na wzrost populacji zasiedla coraz mniej typowe siedliska, w tym mniej korzystne dla niego tereny rolnicze. Po okresie lęgowym żeruje nad ścierniskami i polami uprawnymi.
W gęstych trzcinach ponad lustrem wody, ale też w turzycowiskach czy na ziemi twory płytką platformę z patyków, skrzypu i łodyg roślin wodnych, głównie z trzcin i tataraku. Od kilku dziesięcioleci coraz częściej lęgnie się na polach zbóż, rzepaku i na łąkach. Konstrukcja ma metr średnicy i 50 cm wysokości. Czasem unosi się na pływającej roślinności.
Drobne ssaki, głównie gryzonie jak piżmaki, ptaki (młode i dorosłe), płazy, w tym żaby, ryby i owady a także jaja i pisklęta innych ptaków. Poluje nad polami, wydmami i łąkami, posługując się słuchem, podobnie jak sowy . Zdarza mu się też karmić padliną, np. martwymi wężami i ptakami. Ze względu na zbyt dużą powolność i lekkość nie łapie ptactwa domowego.
Poluje wypatrując ofiary w locie patrolowym szybując i krążąc na dużych powierzchniowo obszarach. Często zawisa przy tym w powietrzu. W wykrywaniu zwierzyny posługuje się słuchem, podobnie jak sowy. Na ofiarę spada z kilku metrów wysokości, chwyta ją szponami. Żeruje nie tylko nad wodami i przy pasach trzcin, gdzie gniazduje, ale też na łąkach i polach uprawnych. Ofiary małe i średniej wielkości chwyta na ziemi, ptaki wodne do rozmiarów kokoszki i łyski na wodzie i w trzcinach. Preferuje siedzące na jajach samice kaczek, kulików i perkozów. Rzadko łapie zdobycz w powietrzu i nie ściga ptaków w locie. Poza tym zdarza mu się wypatrywać zwierzyny siedząc na wysokich, widocznych dobrze obiektach.
Objęty ścisłą ochroną gatunkową. Zagraża mu pozbawianie go miejsc do gniazdowania i żerowania przez: