Oto kolejna skrzynka będąca częścią Projektu Gryf,
stworzonego wraz z PGL LP Nadleśnictwo Trzebież. 

Dane zebrane z tekstów prof. Dr hab. Janusza Mieczkowskiego:

   Przed wojną tutejsze ziemie zamieszkiwało 8,5 mln mieszkańców. Tragiczne chwile przeżyła ludność niemiecka zimą 1944/1945 roku, kiedy to na rozkaz władz hitlerowskich nastąpiła przymusowa ewakuacja części mieszkańców Prus Wschodnich, Pomorza, Ziemi Lubuskiej i Śląska. Liczbę ofiar ewakuacji ocenia się na około 2 mln.

   Po drugiej wojnie światowej radykalnie uległ zmianie skład etniczny mieszkańców Szczecina. Ci, którzy mieszkali tu do tej pory na mocy międzynarodowych ustaleń z Jałty i Poczdamu byli wysiedlani. Ich miejsce zajmowali nowi przybysze, często także doświadczeni utratą swych siedzib znajdujących się na terenach Rzeczpospolitej przejętych przez Związek Radziecki.  Powstające nowe społeczeństwo  charakteryzowało się różnorodnością kulturową. Tworzyli je zarówno dawni mieszkańcy, jak i nowi, wśród których nie zabrakło obok Polaków także przedstawicieli innych  grup narodowych będących obywatelami polskimi.

   Ludność niemiecka pod koniec II wojny światowej masowo opuszczała Szczecin. Na podstawie rozkazu władz niemieckich z 18 lutego 1945 roku z miasta wyszło bądź wyjechało ok. 200 tys. osób. W maju 1945 roku rozpoczął się powrót tej ludności. W połowie czerwca 1945 roku w Szczecinie znajdowało się około 55 tysięcy Niemców. Nieuregulowana sprawa przynależności państwowej miasta sprzyjała powołaniu przez władze radzieckie niemieckiej administracji , która działała do 5 lipca 1945 roku. W tym czasie liczba Niemców w Szczecinie wynosiła 84 tysiące osób. Pod koniec 1945 roku było tu 62,5 tys. Niemców, a w lutym 1946 roku – 41 tysięcy. Przymusowe przesiedlenia w latach 1946-1947 i późniejsze wyjazdy wyraźnie wpłynęły na wielkość skupiska niemieckiego. W 1950 roku notowano już tylko 2800 osób, w połowie lat pięćdziesiątych 1169 osób. Wyjazdy z lat 1956-1959 po raz kolejny w sposób istotny uszczupliły tą grupę. W opinii władz państwowych wręcz ją zlikwidowały.

   Za mniejszości narodowe uznaje się  prawnie w Polsce następujące mniejszości: białoruską, czeską, litewską, niemiecką, ormiańską, rosyjską, słowacką, ukraińską, żydowską. Za mniejszości etniczne uznaje się prawnie w Polsce grupy: karaimską, łemkowską, romską i tatarską. Rada Organizacji Mniejszości Narodowych i Etnicznych w Szczecinie skupia 5 organizacji narodowościowych (w planach jest przyjęcie stowarzyszenia romskiego). W mieście istniały: w latach 1957-1961 koło Białoruskiego Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego, w latach 1960-61 oddział  Rosyjskiego Towarzystwa Kulturalno-Oświatowego, w latach 1984-1989 oddział Bułgarskiego Stowarzyszenia Kulturalno-Oświatowego im. Christo Botewa. Grupom tym nie udało się odtworzyć swego „stanu posiadania” po 1989 roku. Ich przedstawiciele spotykają się ze sobą na gruncie towarzyskim, rodzinnym czy religijnym. Dotyczy to także Tatarów oraz grup skupiających nowe imigracje (np. wietnamską czy turecką). Ponadto w latach dziewięćdziesiątych XX wieku w Szczecinie powołano Francuską Gminę Narodową na Pomorzu (1991) i koło Zrzeszenia Kaszubsko-Pomorskiego (1994).

O SKRZYNCE:

Lajtowa mała keszynka schowana pod kordami blisko drogi.
Proszę z w/w względów dobrze zamaskować, żeby nikt postronny jej nie zabrał.
Dziękuję.

Powodzenia! :)