Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, zwłaszcza kościoły, które posiadają wspólne cechy jak:
Od XIV wieku do początku wieku XVIII Dąbrowica była siedzibą rodu Firlejów. Posiadali oni tutaj wspaniały zamek, który uległ zniszczeniu za czasów najazdu szwedzkiego. Pozostałością po zamku jest wieża. Obok zamku istniała kaplica wyposażona w dwa łany pola i łąki. Od r. 1532 przebywał tu kapelan. Kiedy w okresie reformacji ród Firlejów przeszedł na protestantyzm, kapelan musiał opuścić Dąbrowicę. Pojawił się pod koniec XVI w. W wieku XVIII zamek i kaplica zostały zniszczone przez Szwedów i nie powróciły do dawnej świetności. Pod koniec XIX w. majątek był w ręku Żyda Berka Zelzmana. Po I-ej wojnie światowej majątek wykupili Ojcowie Jezuici, z przeznaczeniem na zaplecze gospodarcze dla powstającego w Lublinie seminarium Duchownego "Bobolanum" (obecnie szpital wojskowy). W jednym z pomieszczeń dawnego zamku urządzono kaplicę. W marcu 1950 r. majątek został przejęty przez Państwowy Fundusz Ziemi. Zakonnikom pozostawiono 3,6 ha ziemi. 19.III.1950 r. została utworzona przez J.E. Ks. Bpa Piotr Kałwę parafia w Dąbrowicy. Powstała z parafii św. Pawła w Lublinie. Do parafii należała wieś Dąbrowica z koloniami. OO Jezuici przebywali w Dąbrowicy do 6.II.1961 r. prowadząc jednocześnie duszpasterstwo parafialne. Od r. 1961 duszpasterstwo w parafii prowadzone jest przez księży diecezji lubelskiej.
Co do kesza:
Mały pojemnik, obok parkingu, weź coś do pisania.
Powodzenia.