Lotyń to wieś położona w środkowej części Pomorza Zachodniego. Obecnie należy do gminy Okonek ( województwo wielkopolskie). W Lotyniu zamieszkuje 1 100 osób. Wieś powstała w 1585 r. Została założona przez rodzinę Hertzbergów Arcemskich, wywodzącą się z wolnych chłopów kaszubskich, tzw. panków.
W centrum wsi zachował się szachulcowy kościół zbudowany w 1794 r. (zabytek II klasy) jako zbór ewangelicki, katolicki od 1945 r. Posiada wysmukłą wieżę, kryty jest gontem. Na wieży kościoła znajduje się dzwon z 1617 roku wykonany przez stargardzkiego ludwisarza Joahima Karstede. Wnętrze podzielone dwoma rzędami słupów na trzy nawy, między słupami ustawione są empory. Nawy przykrywa drewniany strop kolebkowy z polichromią. Na wyposażenie wnętrza składają się: ołtarz ludowej roboty z XVIII w., krucyfiks, kaplica nagrobkowa Bogusława Hertzberga z XIX w. Przy kościele znajdują się liczne nagrobki między innymi z XIX w. dawnych właścicieli Lotynia. W 1993 roku wykonano złocenie ołtarza. W herbie Lotynia znajduje się jeleń na tle szachownicy.
[Źródło: wikipedia]
Charakterystyczne dla polskich dróg jest obsadzanie ich drzewami. Dzięki temu powstaja unikalne siedliska dla wielu gatunków ptaków i owadów, a miły chłód miał kiedyś ułatwiać przemarsze wojsk. Obecnie często podejmuje się decyzję o wycięciu drzew - na szczeście w Lotyniu taka aleja wciąż trwa i właśnie w niej znajduje się kesz. Aleja jest przeważająco klonowa, są także piękne okazy kasztanowców. Po dotarciu do zabudowań zanika, ale pojawia się ponownie za nimi, parę kilometrów na zachód.
Współrzędne wskazują dworzec kolejowy w Lotyniu i stamtąd polecam zacząć poszukiwania. Mała skrzynka ukryta jest w jedynym ściętym drzewie w całej alei, przykryta próchnem, więc rękawiczki mogą być potrzebne.