Spichlerz (czasem: śpichlerz, spichrz, elewator zbożowy) – jedno- lub kilkukondygnacyjna budowla przeznaczona do przechowywania materiałów sypkich, głównie ziarna zbóż – luzem lub w workach, charakteryzujący się zwartą bryłą, stromymi dachami, trójkątnymi szczytami i niewielkimi oknami. W miastach przeważnie murowany, wielokondygnacyjny magazyn z windą do transportu zboża oraz kranami i rynnami spustowymi. Zachowane spichlerze często posiadają ciekawie rozwiązaną elewację, ozdobioną charakterystycznymi dla danej epoki detalami architektonicznymi np. blendami, fryzami, gzymsami.Spichlerze wiejskie były najczęściej wykonywane z drewna jako dwukondygnacyjne otoczone galerią na poziomie jednej lub obu kondygnacji. Kryte dachem cztero- lub dwuspadowym. Najczęściej posiadał jedno duże wejście i kilka mniejszych okien. Jako element zabudowań dworskich najczęściej murowany ze zdobieniami na fasadzie, czasem o rozbudowanym planie przez zastosowanie ryzalitu, portyku itp.Obecnie rolę dawniej pełnioną przez spichrze przejęły silosy.Renesans lubelski tworzą obiekty murowane z początku XVII wieku, nie tylko kościoły, ale również inne budowle, jak spichlerze.
Spichlerz usytuowano blisko śródmieścia, przy trakcie do portu, zwracając go kalenicą do brzegu Wisły. Początkowo miał 2 komory, w XVIII w. dobudowano dodatkowo komory boczne. Od południa posiadał piętrową loggię, dziś nieistniejącą. W 1918 r. w zachodnią komorę wbudowano nadal użytkowany lokal mieszkalny. Spichlerz zachowany jest w ruinie z jednym tylko północnym szczytem, zrekonstruowanym przez Muzeum Nadwiślańskie w latach 1982 – 84 w oparciu o projekt architekta Henryka Dąbrowskiego. Pod warstwą farby jest tu ukryta monumentalna dekoracja sgraffitowa, która czeka na konserwację i odsłonięcie. Częśc spichlerza od ulicy adaptowano na mieszkania.
Co do kesza:
Weź coś do pisania. Kesz za spichlerzem na skarpie przed kapliczką.
Powodzenia