Pomnik upamiętniający bitwę z 16 kwietnia 1945r o Nysę Łużycką podczas II wojny światowej, jedna z bitew operacji
łużyckiej w ramach operacji berlińskiej
W operacji tej wzięła udział II Armia WP, którą początkowo zamierzano wykorzystać do walk o Wrocław, ale odstąpiono
od tego zamiaru i skierowano ją nad Nysę, skąd wyruszyła do jednego z najkrwawszych bojów w czasie II w.ś.
Za Nysą stał doświadczony przeciwnik, wojska dywizji „Brandenburg”, a częściowo także 615. dywizji do zadań
specjalnych. Żołnierze polscy mimo niedostatecznego wyszkolenia i braku doświadczenia bojowego walczyli z wielkim
poświęceniem i męstwem. Zapłacili jednak niewspółmiernie wysoką cenę.
Natarcie z forsowaniem Nysy rozpoczęto 16 kwietnia o godz. 6.15 przygotowaniem artyleryjskim. 2 AWP po przygotowaniu
artyleryjskim rozpoczęła o godz. 7.00 natarcie z forsowaniem Nysy Łużyckiej przy postawionej 22 kilometrowej
zasłonie dymnej. Oddziały piechoty na łodziach, środkach podręcznych, wpław i w bród sforsowały rzeką i do wieczora
opanowały przyczółek głębokości do 7 km i szerokości do 6 km. Po sforsowaniu rzeki saperzy przystąpili do budowy
mostów. W forsowaniu Nysy pomogły czołgi sowieckiej 16 Brygady Pancernej, które po przeprawieniu przez rzekę
wspierały polska piechotę.
Dojazd od Bielawy Dolnej szlakiem zielonym ( rower ) około 7km, lub 13km z Jagodzina ( rower)