Jedna z najstarszych parafii diec. lubelskiej. Zachowane źródła wskazują, że funkcjonowała ona już w 1325 r. Była uposażona w grunty uprawne, ogrody, łąki. Kilkakrotnie zmieniała przynależność w administracji kościelnej: działała w archidiakonacie lubelskim, w diec. kieleckiej i od 1818 r. w diec. lubelskiej, dek. chodelskim, lubelskim, od 1948 r. w dek. bychawskim.
W okresie reformacji była ośrodkiem kalwińskim. Właściciele Bychawy, Myszkowscy zamielini kościół na zbór kalwiński ( od poł. XVI do pocz. XVII w. ). W tym okresie parafia nie posiadała stałego duszpasterza, rozwijająca się poprzednio szkoła parafialna nie funkcjonowała. Z pocz. XVII w. życie religijne katolików zaczyna powracać do normy. Obok pracy duszp. i oświatowej nie zaniedbywano działalności charytatywnej. Prowadzono szpital dla ubogich ( wzmianki już w XVI w.) Szczególnie zapisał się w dziejach działalności charytatywno-społ. ks. Antoni Kwiatkowski: proboszcz w latach 1900-26, budowniczy szpitala miejskiego, łaźni, szkoły handlowej, redaktor i wydawca popularnych czasopism i broszur. On również sprowadził do Bychawy niehabitowe Siostry Służki NMP Niepokalanej.
W parafii w okresie powojennym pracowali: ks. Edmunt Ilcewicz, późniejszy sufragan lubelski, ks. Jan Mazur, były ordynariusz siedlecki. Natomiast z terenu par. pochodził poeta Kajetan Koźmian i jego brat Józef bp włocławski ( 1822-31 ).
W okresie międzywojennym istniała biblioteka par. licząca kilka tysięcy tomów; zniszczona w czasie ostatniej wojny.
W archiwum są m. in. księgi metrykalne od 1629 r., różne dokumenty od 1721 r., kronika par. od 1838 r.
Co się tyczy samego kesza:
- jest to mikromagnetyk
- uważaj, żeby nie spalić miejscówki
- odłóż w to samo miejsce