Proponuję pieszą lub rowerową wycieczkę ok. 3 km (ok. 1 km w jedną stronę  w linii prostej) od sugerowanego parkingu, pięknymi leśnymi dróżkami do stawów w Śliwie, na których można podziwiać dziką i nieskażoną przyrodę. Ostatni odcinek dostępny jest tylko pieszo. 

    Akwen - Galeria - prostokącik - Full Screen

 Po drodze spotkacie przyjemne pofałdowania terenu, czyry brzozowe, oraz kilka mrowisk na rozstaju, a latem grzyby i jagody. W drogę powrotną warto wybrać się inną dróżką, równoległą do tej, którą pójdziecie do stawów (też aby zmylić utopca) lub na przełaj. Przed stawami ( z drugiej strony, czyli od zachodu) jest znak "Zakazu wstępu -teren prywatny", obecnie (2016) koło myśliwskie buduje piękną altankę, ale jak grzecznie przejdziecie, to nic się nie stanie. Można też pooglądać stawy nie wchodząc na wały, co zdaje się być bezpieczniejsze ze względu na grasującego tam podobno utopca. Mnie się jawiły jego kształty w oparach wijących się nad stawem.

   Uważajcie tam na utopca, bo to zły i podstępny demon wodny, który może Was zwabić i utopić. W czasie nowiu potrafi nawet wyjść na brzeg. Może bawić Was zagadkami, a jak zaczniecie oszukiwać to utopi.

   Gdzieś w pobliżu Woźnik, na jakimś potoku czy rzeczce, był głęboki dół – ploso.
Mieszkał tam utopiec o wyglądzie małego chłopca, ubranego w czerwony strój. Od czasu do
czasu wychodził ze swej kryjówki i wodą wędrował aż do stawu w Zielonej. Gdy ktoś go
ujrzał, był to znak, że w niedługim czasie w tym miejscu znajdzie się topielec. 

   Edward Goszyk: Miotek i Zielona. Zarys dziejów wsi. Miotek 2004 s. 106.

   To może się zgadzać, ten potok jest dopływem Ligockiego Potoku, który wpływa do stawu na Zielonej.

   Już w kronikach z XIV w. zapisano: Szczególną roztropność przy wodzie zachowaj, by utopca w porę spostrzec. Pomylić się sposobu nie ma, bo szkaradny on okrutnie i do ludzi nie podobien. Gdy więc mokrego stwora obaczysz, co głowę ma wielgachną zielonymi włosami zdobioną i odnóża jak patyki cienkie – uciekaj człeku, by śmierci w odmętach nie ponieść. Gdy zaś roztropnym nie dość będziesz i wodnicy dasz się złapać, ciepnij jej różańcem w oczy, a bestię precz odgonisz.

   Sóm całe rodziny utopców – stare i młode utopce i utopcule. Majóm kupe dziecek. Cało ta banda fórt myśli jakby tu człowieka wcióngnónć pod wode. Utopce sóm śmiyszne i szpatne. Chodzóm obleczóne w czyrwióne kaboty albo spodki. Majóm małpi gymby, palce w rynkach i nogach spiynte błónóm tak jak u kaczycy. Na jesiyń jak je powódź utopce się żynióm i majóm wiesiela.
   Czasym utopce sie mogóm przemiynić w czerwónóm maszke, kiero se płynie po wodzie. Czasym we wielkiego czornego psa, a czasym we wielkóm ropuche. Przed utopcym sie idzie ochrónić. Przed tym jak się wlezie do rzyki abo do stawu trzeja wrazić wielki palec w nodze dowody i zrobić se krziżyczek na czole. Nie każdy tak poradzi zrobić. Kiery mo wielki brzuch musi się kómpać płytki wodzie.  Źródło

   Jak znaleźć kesz:

• znaleźć " grubego" na kordach, niedaleko betonowej śluzy,
• od "grubego": 110 m, azymut 75°, w charakterystycznym miejscu.

   Uwaga: Utopiec  jest szczególnie nieprzyjaźnie nastawiony wobec używających szatańskich sinusów tudzież im podobnych arcusów lub piekielnych smartfonów zamiast kompasu.

   Kesz jest poza obszarem objętym zakazem wstępu. Można do niego dojść od drogi leśnej ok. 300 m na przełaj przez las, nie wchodząc na obszar objęty zakazem. Dla dzieciaków ten odcinek może być trochę trudny: nierówności i gęstwinki.

Edit: 22 05 2016 Na pierwszym od drogi asfaltowej stawie, czasami bywa miły starszy pan, który dogląda ten teren, kosi ręczną kosą wały, albo tylko kontempluje przyrodę.

W zeszłym roku dokarmiał tu pawia Jorgusia, który tu zabłądził. Jorguś reagował na swoje imię i wołany przychodził. W trzcinach ma tu gniazdo błotniak stawowy. Łabędzie przeniosły się na inny pobliski staw.

Na drugim stawie wały strasznie porośnięte pokrzywami i ostami ( niestety nikt ich nie skosił), ale da się przejść, wystraszył mnie tu dziś jenot, który nagle wyskoczył mi spod nóg a potem schował się do bobrowej jamy. Kesza znalazłem dziś kolejny raz wykopanego spod, kamienia i patyków, to zapewne robota jenota, który ma doskonały węch, dlatego go jeszcze bardzie zamaskowałem. Żaby koncertowały, a na wysepce gniazdo ma para żurawi, które są tu od marca. Są bardzo czujne i jak Was zauważą, głośnym trąbieniem (klangor) narobią hałasu.

Proszę szanować przyrodę i nie płoszyć zwierząt.

    Na pierwszych trzech odważnych czekają unikatowe certyfikaty, a pierwszy może nawet odjechać czerwonym Jaguarem.