34 BAS była ostatnią wybudowaną baterią uzbrojoną w cztery działa 130mm. Lokalizacja przysporzyła sporo komplikacji komisji Dowództwa MW. Z rozpatrywanych czterech wybrano ostatecznie 6 maja 1953 roku teren na wschód od latarni morskiej, na wysokim klifowym brzegu. Z uwagi na bliskość drogi postulowano jej zamknięcie dla ruchu publicznego do czego ostatecznie nie doszło. Głównymi zadaniami przyszłej baterii miała być obrona podejść do portu we Władysławowie i utworzenie pozycji artyleryjsko-minowej.
Po zaakceptowaniu lokalizacji przystąpiono do budowy pierwszych obiektów. Można zauważyć niejaką ewolucję w wyposażeniu i architekturze schronów - szczególnie działobitni, które wykonano wg oryginalnego projektu wraz ze schronem dla załogi. Tradycyjnie wyposażono baterię w GPKO, ZPKO, Centralę Artyleryjską, elektrownię, schrony amunicyjne, schrony reflektorów oraz stanowiska małokalibrowej artylerii przeciwlotniczej. Później dobudowano także stację radiolokacyjną - podobnie jak w pozostałych bateriach.
W 1974 roku rozformowano baterię, ale jej obiekty nadal pozostawały na terenie wojskowym. W 2001 roku udostępniono "eksterytorialne" przejście na plażę w okolicy SO nr 2. Praktycznie teren na zachód od tego przejścia jest dostępny do zwiedzania.Pierwszy z dwóch etapów ukryty jest wewnątrz schronu działobitni, pod współrzędnymi. W małym pojemniku znajduje się brakująca część kordów do finału.
Niepełne kordy do skrzynki finałowej: N 54°49.A E 18°20.B
Etap | Symbol | Typ | Współrzędne | Opis |
---|---|---|---|---|
2 |
![]() |
Punkt końcowy | --- | Finał |