Józef Ozga-Michalski, ps. „Głownia” (ur. 8 marca 1919 w Bielinach, zm. 10 lutego 2002 w Warszawie) – polski pisarz, poeta, działacz ruchu ludowego, żołnierz Batalionów Chłopskich, poseł do Krajowej Rady Narodowej, na Sejm Ustawodawczy oraz na Sejm PRL I, II, III, IV, V, VI, VII, VIII i IX kadencji (1944–1989). Wicemarszałek Sejmu I kadencji.

Syn Władysława i Józefy Michalskich z Bielin pod Kielcami. Po nauce w szkole podstawowej w Bielinach, uczył się w Gimnazjum i Liceum im Stefana Żeromskiego w Kielcach – gdzie w 1939 uzyskał świadectwo maturalne. Jako gimnazjalista opublikował swe pierwsze utwory literackie w miesięczniku literackim Młodzi Idą, w tomiku Gołoborze. W 1938 w Wydawnictwie Atelier „Kropka” Kielce opublikował zbiór legend świętokrzyskich pt. Łysica gwarzy – godki świętokrzyskie. Dodatek „Ozga” jest przedwojennym literackim pseudododatkiem do rodowego nazwiska Michalski, który w czasie II wojny światowej był partyzanckim pseudonimem, a który po wojnie stał się prawnie zalegalizowanym nazwiskiem.

Autor powieści, opowiadań oraz utworów poetyckich.
Powieści: Ludowy potok (1951), Młodzik (1969), Sowizdrzał Świętokrzyski (1972), Sklepienie niebieskie (1974), Czary miłosne (1984), Ujawnienia (1988).
Zbiory opowiadań: Smutne i wesołe (1956), Krajobraz rodzinny (1973), W kogo trafi grom (1978); opowieść Piołun i popiół (1979).
Poezje: Poemat nowosielecki (1946), Lutnia wiejska (1954), Czernek i Anna (1956), Kartki partyzanckie (1957), Polska (1958), Światowid (1959), Druga strona księżyca (1961), Walc karnawałowy (1963), Pełnia (1965), Ściernisko (1968), Ta - bądź (1973), Rajski oset (1977), Hejnał na pogodę (1979), Powrót z Litwy (1980).
Przełożył na język polski epos fiński Kalevala oraz poemat meksykański Pieśń o Cuantemoku.

Józef Ozga-Michalski został pochowany na Cmentarzu Powązkowskim w Warszawie.

Dom, w którym urodził się pochodzący z Bielin Józef Ozga Michalski, już nie istnieje (stał koło remizy strażackiej). Kolejnym zamieszkanym przez rodzinę Michalskich był zbudowany w 1920 roku dom przy ulicy Żeromskiego 37A. To tu pisarz zbudował w 1948 roku swój własny dom.

Modrzewiowo jodłowy budynek ma wykusze od wschodu i południa oraz czterospadowy kopertowy dach kryty gontem z dymnikami z każdej strony. Najprawdopodobniej architekturę domu Ozgi Michalskiego wzorowano na jakimś małym dworku myśliwskim. O takim charakterze świadczył również (w czasie gdy właścicielem był pisarz) wystrój wnętrz - poroża jeleni, saren i muflonów, a na ścianach skóry z dzików, jeleni i niedźwiedzia.





O keszu:

Mikrus, ale w bardzo ciężkim maskowaniu.

Właściciele obiektu są wtajemniczonymi strażnikami kesza - nie musisz się ich obawiać.

Poprzednia nazwa skrzynki: Dworek Józefa Ozgi Michalskiego

Adoptowana na cele geościeżki: Świętokrzyski Szlak Literacki