Gubińska Fara
Pierwsza wzmianka o bazylice w formie trójnawowej, zbudowanej w stylu romańskim pochodzi z roku 1324. Po trzęsieniach ziemi w XIV zostaje rozebrany, a w jego miejscu rozpoczęto budowę gotyckiego kościoła. Prace zakończono w 1844 roku. Efektem był największy, najokazalszy kościół na Dolnych Łużycach. Podczas II wojny światowej uległ prawie całkowitemu zniszczeniu. W późniejszym okresie, mimo starań, nie udało się przywrócić obiektowi dawnej świetności obiektu. W latach 70. został zabezpieczony jako trwała ruina. Obecnie powoli odrestaurowywany.
Więcej na: http://www.fara.gubin.com.pl/
Obiekt można obejrzeć od środka w czasie świąt miejskich np. Wiosny nad Nysą (pierwszy weekend czerwca).
Legendy farne:
1. W miejscu, gdzie stoi dziś kościół farny, znajdował się staw. Ze stawu wyłaniał się biały jeleń. Miejscowa ludność uznała więc, że jest to miejsce święte i wybudowała świątynię.
2. W czasie oblężenia miasta przez husytów jedna z zakonnic uciekła na dach kościoła zabierając ze sobą kozę i wiązkę siana. Karmiąc się kozim mlekiem, zakonnica pozostała w ukryciu aż do czasu opuszczenia miasta przez husytów i tym sposobem ocalała. Na pamiątkę tego zdarzenia u stóp wieżyczki narożnej wmurowano figurki zakonnicy i kozy.
3. Na zachodniej stronie wieży widnieją trzy krzyże. Upamiętniają one śmierć robotników, którzy ponieśli śmierć w czasie budowy świątyni. (wikipedia)
Kesz ukryty w pobliżu Fary. Szukaj Światowida, który patrzy na 4 strony świata, i rośliny za nim.