Stosunkowo późne pojawienie się Pustkowa w dokumentach źródłowych świadczyć może o dość późnej lokalizacji wsi, związanej zapewne z osadnictwem na tzw. prawie niemieckim na przełomie XIII i XIV wieku. Wieś stanowiła własność kapituły wrocławskiej Św. Jana Chrzciciela. Kościół parafialny dla ewangelików znajdował się w Rękowie, dla katolików zaś w Wierzbicach. Prawdopodobnie po zajęciu Ślaska przez Prusy, około połowy XVIII wieku, we wsi powstał folwark, dwa ogrodnictwa i karczma. W 1785 roku roku w Pustkowie mieszkało 94 mieszkańców, było 6 domów, folwark, dwa ogrodnictwa i karczma. W 1845 roku w 10 domostwach mieszka 106 mieszkańców, w tym 15 katolików i 23 pasterzy. Około 1847 roku w oparciu o własny folwark Carl Christian Naehrich zakłada pierwszą cukrownię. W związku z budową linii kolejowej powstała stacja kolejowa. Połączenie z Kobierzycami otwarto 1 września 1884, roku natomiast ze Strzeblowem 10 lipca 1885 roku. Na początku XX wieku powstało osiedle dla pracowników cukrowni składające się z około 50 mieszkań. Około 1910 roku wzniesiono budynek szkoły, a drogi zostały wybrukowane. W 1941 roku Pustków zamieszkiwały 333 osoby, zaś przy stacji kolejowej mieszkało dalsze 15 osób. W osadzie czynne były: gospoda, sklep i poczta. W marcu 1945 roku Pustków zajęli żołnierze sowieccy. Po zakończeniu wojny do Pustkowa przybyli polscy repatrianci i przymusowi wysiedleńcy. Pustków został osadą fabryczną należącą do gminy Gniechowice. Dotychczasowi mieszkańcy Pustkowa zostali wysiedleni dopiero w 1947 roku i uczestniczyli w rozruchu cukrowni. W latach 50. XX wieku wzniesiono z inicjatywy cukrowni hotel robotniczy, budynki mieszkalne oraz nowy gmach szkoły podstawowej, czynne też było przedszkole.
PROSZĘ STARANNIE MASKOWAĆ