Budowę kopalni rozpoczęto w 1881 r., ale jej eksploatację dopiero w 1883 r. Kopalnia początkowo należała do Rheinbabenów, a w 1892 r. została wykupiona przez księcia Hugona zu Hohenlohe-Oehringen. Od 1905 r. była własnością zakładów Hohenlohe.
Kopalnia miała 5 szybów: "Zachodni" (wydobywczy), "Wschodni" (wydobywczy), "Północny I" - zlikwidowany jako pierwszy ok. 1990 r.(wentylacyjny wydechowy i zjazdowy), "Północny II (wentylacyjny wdechowy i zjazdowy) oraz "Krystyn" (szyb materiałowy, wydobywczo-pomocniczy).
Po wybuchu II wojny światowej zakład przejął koncern Hermann Göring. Na terenie kopalni trwały walki między oddziałami Freikorpsu a wojskiem polskim i harcerzami. Polakom udało się odbić kopalnię.
Po II wojnie światowej kopalnia weszła w skład Chorzowskiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego, a od 1957 r. należała już do Katowickiego Zjednoczenia Przemysłu Węglowego. W 1975 r. kopalnię "Michał" włączono do kopalni "Siemianowice".
W latach 90 XX w. kopalnia została zlikwidowana ze względu na zły stan techniczny obiektów i urządzeń oraz kończące się zasoby węgla.
W roku 2000 odbył się konkurs urbanistyczno - architektoniczny SARP na zagospodarowanie terenu dawnej kopalni Michał na funkcje mieszkaniowe i usługowe, który wygrał zespół pod kierunkiem dr inż. arch. Krystiana Stangla. W roku 2007 uchwalono opracowany na podstawie wyników konkursu miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
W roku 2012 na terenie dawnej KWK Michał otwarto Park Tradycji Górnictwa i Hutnictwa. W ramach realizacji parku m.in. wyremontowano wieżę "Krystyn" i odbudowano maszynownię wraz z umiejscowieniem tam parowej maszyny wyciągowej z rejonu "Ficinus" kopalni Siemianowice.