Borowy Jar i rzeka Bóbr jest miejscem, gdzie możemy spotkać brodzącego bociana czarnego. W marcu i kwietniu przylatują parami na tereny gniazdowe, w przeciwieństwie do bociana białego, gdzie przylot samca i samicy nieco różni się w czasie i zachodzi później. Gdy przybędą (zanim wylądują) odbywają długotrwałe szybowanie nad lęgowiskiem. W czasie wiosennych toków wyrzucają energicznie głowy w górę i w dół, na prawo i lewo. Odbywają przy tym charakterystyczny taniec, ptaki krążą wokół siebie, stroszą białe pióra na ogonach i krążą wokół gniazda. Ich przywiązanie do danego terenu lęgowego przekłada się też na wierność wobec swojego partnera, pary są zatem monogamiczne. Gniazdo buduje zawsze oboje partnerów na wysokim drzewie, przeważnie liściastym, w pobliżu rozlewiska wodnego lub bagna, czasem na niedostępnym siedlisku np. na skałach. Średnica zewnętrzna to 1-1,5 m. Gniazdo skonstruowane jest z gałęzi, wypełnione trawą, mchem i różnymi porostami. Bociany czarne mogą też zajmować porzucone gniazda myszołowów lub jastrzębi. W przeciwieństwie do bociana białego jego terytoria lęgowe zajmują duże powierzchnie - dana para może obejmować do 250 km. Na zagęszczonych terenach powierzchnia dochodzi tylko do kilku kilometrów.
Skrzynka
Należy stanąć na kordach i zacząć nawoływać bociana. W miarę nawoływania oczom poszukiwacza ukaże się tajemne hasło do skrzynki (pisane dużymi literami). Może przydać się lornetka.