W dniu 25 października 1864 r., kiedy Synagoga Pod Białym Bocianem stała się zbyt ciasna dla rosnącej liczby wiernych, podjęto decyzję o budowie nowej synagogi. W 1865 r. na działce przy ówczesnej Angerstr. (obecnie ul. Łąkowa) rozpoczęto budowę, która trwała 7 lat. Nową, liberalną synagogę zwaną Nową Synagogą (niem. Neue Synagoge) lub Synagogą Na Wygonie zaprojektował żydowski architekt z Hanoweru – Edwin Oppler.
Budowę ukończono w 1872 r., a uroczystość otwarcia nastąpiła 29 września 1872 r.
Była drugą co do wielkości (po berlińskiej) synagogą w Niemczech i Austrii. Posiadała 1050 miejsc dla mężczyzn i 800 dla kobiet. Budynek był murowany, wzniesiony na planie prostokąta w stylu neogotycko-neoromańskim. Ze swoją kopułą siegającą wysokości 73 metrów, licznymi wieżami i sterczynami należał do najbardziej charakterystycznych budowli ówczesnego Wrocławia. Wewnątrz znajdowała się duża sala modlitewna otoczona z trzech stron przez galerie przeznaczone dla kobiet, wsparte na zdobionych kolumnach. Bogato zdobiony Aron ha-kodesz mieścił się na ścianie wschodniej, przed nim stał pulpit kantora i bima [1.1]. Uroczystego poświęcenia synagogi dokonali 29 IX 1872 r., w obecności władz miejskich, dwaj rabini gminy: ortodoksyjny – Gedalje Tiktin i liberalny – Manuel Joël. Od chwili otwarcia Nowej Synagogi Synagoga Pod Białym Bocianem stała się domem modlitwy konserwatywnej części gminy żydowskiej.
Synagoga Na Wygonie została wysadzona w powietrze w czasie „Nocy Kryształowej” w 1938 r., następnie rozebrana.
W roku 1998 w miejscu, gdzie znajdowała się synagoga odsłonięto pomnik z treścią w języku polskim, niemieckim i hebrajskim
źródło: http://www.sztetl.org.pl/pl/article/wroclaw/11,synagogi-domy-modlitwy-i-inne/4956,synagoga-na-wygonie/
Kesz to malutka tutka a w środku certyfikaty x3 oraz logbook. Weź coś do pisania.
Uwaga na mieszkańców oraz kamerę przy abw. Często można wzbudzić zainteresowanie podwórkowych kotów.