Berta - Ostrzał Warszawy

28 cm Kanone 5 (Eisenbahn) - Działo kolejowe Berta

Działo kolejowe K5 (28 cm Kanone 5 (Eisenbahn)) wyprodukowane w zakładach Kruppa działo kolejowe używane przez Niemców w trakcie II wojny światowej. Było to jedno z najbardziej udanych niemieckich dział kolejowych; w czasie II wojny światowej używano go na prawie wszystkich frontach walk. Armaty tego typu znane były jako szczupła Berta (niem. schlanke Bertha – przez analogię do nazwy wcześniejszego działa znanego jako Gruba Berta).

 Historia powstania działa

W odróżnieniu od zaprojektowanych w tym samym czasie dział: 15 cm Kanone (Eisenbahn) i 17 cm Kanone (Eisenbahn), które powstały w ramach tzw. "Sofort-Program" i bazowały na istniejących już armatach i wcześniej zmodernizowanych łożach kolejowych, K5 (E) było konstrukcją całkowicie oryginalną. Prototypowa wersja armaty otrzymała oznaczenie K5M i miała kaliber 150 mm; prace nad nią rozpoczęto w 1934, a pierwsze strzały oddano z niej w 1936. Po pomyślnym zakończeniu testów rozpoczęto produkcję armat kalibru 280 mm; w momencie inwazji na Francję w służbie Wehrmachtu było już osiem armat tego typu.

Wersje rozwojowe

Już po wejściu armaty do służby odkryto szereg problemów związanych z rozszczepianiem się i pękaniem lufy będących skutkiem zbyt głębokiego gwintowania lufy; po serii testów głębokość gwintu zmniejszono z 10 mm do 7 mm, co rozwiązało wcześniejsze problemy. W różnych eksperymentalnych wersjach armaty wypróbowano także takie rozwiązania jak hamulec wylotowy czy zastąpienie tradycyjnie spotykanego w armatach niemieckich poziomego zamka klinowego zamkiem śrubowym. Eksperymentowano także z amunicją; specjalnie dla tego działa powstał pocisk 28 cm R Gr 4331 z dodatkowym silnikiem rakietowym. Pocisk był wystrzeliwany z działa w normalny sposób, ale tuż przed osiągnięciem apogeum trajektorii lotu włączał się silnik rakietowy. Takie rozwiązanie z jednej strony znacznie powiększało donośność pocisku, z drugiej jednak powodowało znaczne pogorszenie celności: przy osiągnięciu maksymalnego zasięgu tylko połowa pocisków trafiała w cel o rozmiarach 3400 m * 200 m (masa ładunku wybuchowego wynosiła 14 kg).

Dwie armaty tego typu zostały specjalnie zmodyfikowane do strzelania podkalibrową amunicją Peenemünder Pfeilgeschoss (Flugstabilisiertes Treibringgeschoss). Lufy tych armat zostały rozwiercone do kalibru 310 mm i nie były gwintowane. Tak zmodyfikowane armaty otrzymały oznaczenie K5 Glatt (gładkolufowe); strzelały specjalnie opracowaną amunicją podobną do podkalibrowych pocisków stabilizowanych brzechwowo z odrzucanym sabotem. Sam pocisk miał kaliber 120 mm i długość 1911 mm i otoczony był sabotem o średnicy 310 mm. Sabot odrzucany był od pocisku po ok. 2 kilometrach lotu – rdzeń kontynuował lot do celu. Pierwsze próby z tego typu amunicją rozpoczęto już w 1940; w testach przeprowadzonych na poligonie w okolicach Rügenwalde osiągnięto donośność do 151 km. Ładunek wybuchowy tych pocisków wynosił 25 kg.

Rozpoczęto także prace projektowe nad wersją działa z trakcją gąsienicową, armata miała być przewożona przez dwa bezwieżowe czołgi Tygrys.

[źródło Wikipedia]

Na tych torach między Pruszkowem a Ursusem stało działo kolejowe Berta. Działo ostrzeliwało Warszawę podczas II Wojny Światowej.

Po znalezieniu skrzynki można udać się na pobliski wał kolejowy z którego można zaobserwować jaki był zasięg tego działa oglądając panoramę Warszawy.

Skrzynka w nowej lokalizacji. Już nie multi a tradycyjna.

W załączniku dołączam zdjęcie jak można dojść do kesza (postawiono w tym miejscu ekrany dźwiękochłonne). Nie wszyscy chcą przechodzić przez torowisko więc zamieszczam zdjęcie z alternatywną trasą, która umożliwia nie stąpanie po nich, natomiast jest dłuższa.

W niektórych skrzynkach znajdują się wewnątrz litery i cyfry, które proszę zanotować. Informację przydadzą się do znalezienia skrzynki finałowej - Piastów geościeżki Piastów.