Chcę Ci pokazać ciekawe miejsce. Niewielkie jeziorko na południowym zachodzie miasta. Dużo tu wędkarzy, wielu ludzi poszukujących w słoneczne, wolne dni, leniwego relaksu w ciepłym słońcu. Ale oni nie wiedzą, że miejsce to jest owiane tajemnicą, którą Ty zaraz poznasz.

Było ich czworo. Dwie nastoletnie pary spędzały tam letnie popołudnie. Koc, kiełbaski z grilla, kilka piw – wiesz, jak to jest. Okolica opustoszała, kiedy zaczęło zmierzchać. Młodym ludziom alkohol szumiał już w głowie i dodawał odwagi. Wciąż było ciepło, więc postanowili popływać. Nie było tam głęboko – ot, woda do torsu, w sam raz, żeby móc i pływać, i chodzić po dnie. Ale to dno… Strasznie muliste. Praktycznie nie było czuć piachu, tylko sam miękki, zimny, oblepiający stopy muł.

Usłyszeli krzyk jednej z dziewczyn. „To mnie wciąga!”, krzyczała spanikowana. Wciąż powtarzała, że coś złapało ją za stopę. Wierzgała i próbowała się uwolnić, a koledzy rzucili się jej z pomocą. To coś trzymało mocno i za nic nie chciało puścić. Wciągało ją coraz głębiej, aż ledwo co mogła łapać powietrze. Jeszcze walczyli, wszyscy troje, chcąc ratować koleżankę, której tylko ręce wystawały ponad wodą. Po chwili nie było już co ratować.

Czym prędzej ruszyli w stronę brzegu. Pozostała dziewczyna i jeden z chłopców też zostali złapani. Drugi chłopak przez chwilę bił się z myślami: pomóc im, czy ratować siebie. Przy akompaniamencie ich krzyków biegł w wodzie, czując, jak coraz bardziej ogarnia go panika. Koledzy z tyłu cichli, natomiast wokół niego zaczęła napływać mlecznobiała mgła.

Chciał wyjść tędy, o tutaj, przy tym cypelku. Złapał się korzeni, podciągnął i, ciężko oddychając, opadł na ziemię, z nogami wciąż zanurzonymi w wodzie. Mgła i tutaj napłynęła. A to go dogoniło. I wciągnęło z powrotem do wody. Teraz już nie, ale przez długi czas widać tu było jeszcze bruzdy po palcach, którymi próbował się utrzymać na brzegu.

Mgła zniknęła. Woda znów stała się spokojna, jak i teraz będzie, kiedy przyjdziesz nad to jeziorko. Czasem tylko, w niektóre noce, gęsta mgła znów rozpościera się nad wodą. Czasem widać, że coś się w niej kotłuje. Czasem słychać głosy. Albo, jeżeli dopisze Ci szczęście, dostrzeżesz wystającą z wody rękę, która próbuje się czegoś złapać. Nie pomagaj jej.

A, jeszcze jedno. To coś tam nadal jest. Pamiętaj więc, pod żadnym pozorem nie zanurzaj stóp w jeziorku. Nigdy nie wiadomo, kiedy to zechce Cię wciągnąć. *

Koordy wskazują miejsce ukrycia kesza. Proszę o delikatne obchodzenie się z maskowaniem.

* Tekst jest fikcją literacką mojego autorstwa.