Idąc za http://pl.wikipedia.org/wiki/Mi%C4%99kinia_%28wojew%C3%B3dztwo_ma%C5%82opolskie%29

Wulkan znajdujący się we wsi, był czynny na początku okresu permskiego, a "porfir miękiński" powstał wskutek wylewu powierzchniowego (tzw. trap magmowy). Rozpoczęcie jego wydobycia sięga XVIII wieku. Łom porfiru, należącego do gminy Miękinia służył początkowo miejscowej ludności do celów gospodarczych. Tutejszy kamieniołom 3 i 4 lipca 1787 roku odwiedzał król Stanisław August Poniatowski, podczas podróży po "ziemi krzeszowickiej". Na większą skalę wydobywanie porfiru rozpoczęto tutaj w 1852 roku. W 1864 roku łom wykupił z gminy Józef Noworytko, a ok. 1900 roku nowym właścicielem kamieniołomu został Józef Baranowski z Trzebini. W latach 1906 – 1918 kamieniołom stał się własnością czesko-niemieckiej firmy Steinwerke Herman Kulka In Troppen (H. Kulka i Spółka) z Opawy, którego wspólnikiem była niemiecka firma Harstein u.Schotterwerke z Berlina. Główne rynki zbytu tego materiału, były tereny Galicji, Śląska oraz Wiednia. Firma Hermana Kulki utworzyła wysokozmechanizowaną firmę składającą się z zakładu przeróbczego, w którym były maszyny parowe, motory, młyny, kruszarki, przewiewniki umieszczone w obiektach zamkniętych, kolejki wąskotorowe. W 1908 roku firma ta wybudowała kolejkę linową o długości 3,6 km do Krzeszowic, gdzie urządziła nowoczesna ładownię kamienia do wagonów kolejowych. Produkcja kamieniołomu wynosiła 230 000 ton na rok. W 1918 roku firma sprzedała kamieniołomy spółce miast: Krakowa, Lwowa i Tarnowa, która funkcjonowała pod nazwa Kamieniołomy miast galicyjskich w Krakowie, a w 1922 roku zmieniła ją na Kamieniołomy Miast Małopolskich w Krakowie. W okresie międzywojennym zatrudnienie wynosiło ok. 1000 pracowników. Po II wojnie światowej porfir mielono przeważnie na grysy i drobne kruszywo do produkcji betonów, budowy dróg. W 1960 roku zlikwidowano przestarzałą już kolejkę linowa, a wybudowano bocznicę kolejową do stacji kolejowej w Krzeszowicach. Czerwony porfir stosowany był do wyrobu materiałów drogowych (kamień łamany, tłuczeń, kliniec i grysy). Kostka brukowa z porfiru miękińskiego należała do materiałów kamiennych najbardziej typowych, a zarazem mających dużą wytrzymałość. Byłe budynki młynów kamieniarskich powstały na początku lat 60. XX w. Był to zakład przetwórstwa porfiru wydobywanego w kamieniołomach miękińskich, które zatrudniały wówczas ok. 2500 osób. Zakład zamknięto w roku 1975. Maszyny przeniesiono do kamieniołomu w Zalasie, gdzie nadal jest wydobywany porfir. Zlikwidowano również bocznicę kolejową do pobliskich Krzeszowic.

Obecnie na terenie dawnego kamieniołomu istnieje ogromne nieczynne wyrobisko o powierzchni 40 ha i głębokości do ok. 50 m. Na dnie łomu znajduje się staw zasilany wodą źródlaną. Jest ono obecnie wykorzystywane jako teren rekreacyjny. Na jego terenie znajduje się jeden z punktów Małopolskiego Szlaku Geoturystycznego. Na 16 hektarowym wydzielonym wschodnim terenie tego byłego kamieniołomu odbywają się amatorskie rajdy samochodami terenowymi oraz zawody paintballowe. Obok niego mieści się Ośrodek Szkoleniowo-Dydaktyczny AGH z miejscami noclegowymi.

A ode mnie:
teren naprawdę zasługujący na uwagę, zwłaszcza tym, którzy lubią klimat na wpół opuszczonych miejsc, gdzie kiedyś tętniło życie. Dziś niby też tętni - ale głównie w akompaniamencie silników motocyklowych i ryku terenówek. Raz spotkałem nawet faceta, który głowną drogą przejechał starą Setrą (szacun). Ja nie narzekam :)
Jest tam główna droga, która wije się dość solidnie. Samochodem typu F'n'F nie radzę wjeżdżać, bo wyjazd będzie nie tyle lawetowy co kosztowny dla plastików (bo carbon rzadko spotykam). Za to motocrossem, 4x4, buggym, quadem - jak najbardziej.

Jak dotrzeć do kesza?
Postanowiłem nieco zmienić zasady gry i je troszkę utrudnić. Należy kierować się przede wszystkim opisem w podpowiedzi, a następnie zdjęciem. Miejsce ukrycia zostało zmienione, lecz współrzędne ich nie wskazują.

Gdy przekroczysz ścianę lasu i wkroczysz na drogę do epicentrum, pamiętaj, by trzymać się głównej ścieżki, nigdzie nie zbaczać ni też skręcać, na skrzyżowaniach jechać prosto. W pewnym momencie dostrzeżesz na przeciwległym brzegu ścianę budynku z dwoma wejściami. Przekrocz most lub też stań naprzeciw pozostałości po budynku i porównaj ze zdjęciem. Jeśli to ten, obróć się za siebie - dostrzeżesz schron. Wejdź do pomieszczenia, do którego łatwiej się dostać i przeszukaj wszystkie dziury na wysokości oczu, powinno być to łatwe.