Dodatkowe atrybuty skrzynki |
![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() ![]() |
"Linia Mołotowa", zbudowana przez Rosjan w latach 1940-41, była systemem umocnień na wschodniej granicy ZSRR. Granicę liczącą 4,5 tysiąca km podzielono na trzy okręgi wojskowe, a w ich ramach utworzono 138 odcinków budowy, w których znalazło się 2,5 tysiąca betonowych schronów wojskowych, z czego ponad 1000 zostało w pełni wyposażonych. Schrony były jedno- lub dwupoziomowe, podpiwniczone i wyposażone w podziemne zbiorniki paliwa. W większych obiektach znajdowały się generatory prądotwórcze, w większości z nich część pomieszczeń była hermetyczna, prawie wszystkie miały wysuwane peryskopy oraz znaczne uzbrojenie z wyjątkiem schronów obserwacyjno-bojowych (biernych). W otoczeniu schronów stawiano jako dodatkowe umocnienia sztuczne przeszkody terenowe, np. "schody Tytana" na stokach utrudniające przemieszczanie się czołgów, betonowe zapory przeciwpancerne "zęby smoka", zasieki z drutu kolczastego. Umocnienia budowano ze sprowadzonego z Kaukazu specjalnego rodzaju tłucznia.
Na "Linię Mołotowa" składały się rejony umocnień, przy czym każdy z nich tworzyły trzy pasy: pas przesłaniania, główny pas obrony z fortyfikacjami typu stałego oraz tyłowy pas obrony typu polowego.
Do dzisiaj w granicach Polski zachowało się ok. 250 obiektów obu rejonów umocnień. Najlepiej rozpoznany jest Przemyski Rejon Umocnień, w którym udokumentowano istnienie około 200 obiektów.Na postawie m.in.: J. Różański, Przemyski Rejon Umocnień z lat 1940-1941, T. Bereza, Geneza oraz budowa Przemyskiego i Rawskoruskiego – Rejonów Umocnień Linii Mołotowa, P. Tomaszek, Ł. Kozdrój, Linia Mołotowa; (w:) Galicja R. 2, nr 1-2/2001
Bunkier jest mały, można go zaliczyć w drodze nad zaporę w Solinie. Skrzynka nie jest umieszczona w środku bunkra, za dużo ludzi tam wchodzi. Wymaga odrobiny wysiłku. Bunkier jest o tyle ciekawy że nie jest nigdzie opisany, może dlatego że był zbyt mały. Cache to normalnej wielkości pudełko. Jest zakopany dosyć płytko i zamaskowany darnią.