21 października 1872 roku udzielono na koncesji na budowę linii tramwajowych Johannesowi Büsingowi. Pierwszą zajezdnię tramwajów konnych uruchomiono przy skrzyżowaniu al. Wojska Polskiego i ul. Piotra Skargi. 14 lipca 1879 roku udzielono zezwolenia na budowę obiektu. Wkrótce potem rozpoczęły się prace budowlane, które zakończono pod koniec roku.
Kompleks składał się z hali tramwajowej ze stajnią, boksami dla koni, które ciąneły wagony tramwajowe i powozownią położoną wzdłuż ul. Piotra Skargi, budynku administracyjnego przy al. Wojska Polskiego 105 (Falkenwalderstrasse 57) oraz budynku pomocniczego z kuźnią.
Ceglana hala posiadała fasadę od strony al. Wojska Polskiego. W 1896 roku wraz z elektryfikacją linii tramwajowych przeprowadzono adaptację hali do nowych potrzeb. Zlikwidowano wówczas boksy dla koni i wydrążono kanały naprawcze, zwiększono ilość otworów bramowych z trzech do pięciu a nad halą zbudowano mieszkanie dla zarządcy zajezdni E. Wurla. W budynku administracyjnym powstało mieszkanie dla dyrektora Klitzinga - inicjatora budowy elektrycznych linii tramwajowych Od strony ul. Piotra Skargi wybudowano otwartą stalową konstrukcję, wspartą na kolumienkach toskańskich z kutymi ozdobnymi motywami, nakrytą dachem pulpitowym. W 1905 roku wzniesiono mur od strony ul. Piotra Skargi o bogatym detalu architektonicznym.
Budynki zajezdni nie zostały zniszczone w trakcie wojny. Po wojnie w dawnym budynku administracyjnym umieszczono przychodnię, w dawnej hali mieścił się MZGO (na dzień dzisiejszy jest tam magazyn starych pojazdów Muzeum Techniki i Komunikacji) a w przybudówce mieści się sklep rowerowy.
Przed wejściem do hali w dalszym ciągu znajdują się jeszcze szyny tramwajowe.
Więcej na ten temat tu.
OPIS SKRZYNKI:
Nie trzeba wchodzić na teren. Magnetyk ukryty jest w żółtej skrzynce.
19.06.2016 - druga reaktywacja
17.08.2013 - reaktywacja