Grodzisko w Zarzeczewie
Na spacer
Do najbardziej cennych reliktów z wczesnego średniowiecza należy tzw. grodzisko w Zarzeczewie (Zarzyczewie) datowane na XII wiek. To obronne osiedle otacza od północy podgrodzie zamknięte wałem, dziś niewidocznym na powierzchni ziemi, oraz dwie inne otwarte osady ulokowane po stronie południowej i wschodniej. Łącznie całość zajmuje teren o powierzchni kilkunastu hektarów. O rozległości tego zespołu osadniczego najlepiej informują zdjęcia lotnicze. Z dużej wysokości na świeżo zaoranej ziemi rysują się ślady dawnych chat, palenisk, wałów i innych pozostałości osiedli.
Przynależność administracyjna tego zespołu osadniczego w średniowieczu była inna niż obecnie. Znajdował się on bowiem na terenie włocławskiego okręgu grodowego, później kasztelanii, której stolicę przeniesiono po połowie XIII w. do Brześcia Kujawskiego. Również z Kujawami łączyła ten teren, podobnie jak obecnie, przynależność do diecezji włocławskiej. Na rzece Chełmicy przebiegała granica z diecezją płocką oraz kasztelanią dobrzyńską.
Już teraz, chociaż badania jeszcze trwają i mogą przynieść nowe odkrycia zmieniające obecne ustalenia, można stwierdzić, że ten rozległy zespół osadniczy powstał w miejscu gdzie wcześniej - w X w. istniała osada nieobronna. W XI w. wzniesiono gród, a w jego otoczeniu powstało podgrodzie i rozwijały się osady otwarte. Gród funkcjonował jeszcze w 1 połowie XII w., ale nie w postaci jaką mu nadano pierwotnie. Zarejestrowano 2 poziomy pożarowe, które świadczą o zniszczeniach, a nawarstwienia na nich uformowane, o kolejnych odbudowach. Wewnątrz grodu zabudowa rozlokowana była przy wale tak, że pozostawał po środku pusty plac-majdan. Zgromadzono dość liczny zbiór zabytków ruchomych, na co składają się przede wszystkim ułamki glinianych naczyń, kości zwierzęce.
Grodzisko w Zarzeczewie znajduje się ok. 1,5 km w linii prostej od dworu, na terenie wsi Krępiny. W rejestrze Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków jest ono odnotowane jako stanowisko nr 1 w Zarzeczewie, co wynika zapewne z dawnych podziałów własnościowych gruntów ornych, jeszcze z XIX wieku. Jest to grodzisko nizinne, usytuowane w zakolu rzeki Chełmicy, na jej prawym brzegu, około 200 metrów na wschód od drogi prowadzącej do Urszulewa.
Źródło: www.odznaka.kuj-pom.bydgoszcz.pttk.pl
Kolejna skrzynka krajoznawcza, zapraszam do spacerowania i poznawania historii regionu. Ukryta w pobliżu Punktu Osnowy Geodezyjnej.
Dotrzeć tam można na dwa sposoby:
1. Jadąc ulicą Duninowską w kierunku mariny, na wysokości domu pomocy społecznej „Na Skarpie” (N 52°40.090 E 19°08.520) należy skręcić w lewo a następnie w pierwszą ulice w prawo i dalej już cały czas trzymać się drogi aż do mostku na Chełmicznace za mostkiem (N 52°40.398' E 19°09.044') należ skręcić w prawo na ścieżkę wiodącą już pod sam gród..
2. Jadąc przez tamę w kierunku Lipna mijamy zjazd na Marine i skręcamy w prawo w kierunku Dobrzynia nad Wisłą (N 52°41.167 E 19°06.427) następnie po minięciu Chełmiczanki skręcamy w pierwszą drogę w prawo (N 52°41.176 E 19°08.327), następnie po przejechaniu około 2 km po prawej stronie powinien ukazać się duży staw (jeśli skręcimy w kamienistą drużkę w prawo dojedziemy do mostku o którym mowa w pkt 1.) po minięciu stawu po prawej stronie (N 52°40.555' E 19°09.640') ukaże się dróżka prowadząca w okolice grodu.
Dla osób nie posiadających odbiorników GPS
Stosując się do któregoś z powyższych sposobów gród zobaczysz już ze znacznej odległości. Na najwyższym punkcie wzniesienia znajduje się benchmark - pierwotna okolica ukrycia kesza.