„Widok sędziwych drzew posiada w sobie coś wielkiego i wzniosłego, dlatego też naruszenie tych pomników przyrody (…) jest surowo karane.” (Alexander von Humboldt: Podróże po Ameryce podzwrotnikowej 1799-1804).

Twórcą pojęcia „pomnik przyrody” (Naturdenkmal) jest niemiecki przyrodnik, podróżnik i geograf Alexander von Humboldt (1769-1859), który wsławił się m.in. wyprawkami naukowymi do Ameryki Południowej (1799-1804), skąd przywiózł bogate wzory botaniczne, zoologiczne i mineralogiczne. Ze swej podróży sporządził szczegółowy opis, w którym m.in. przedstawił rosnące w Wenezueli olbrzymie drzewo z rodziny Mimosaceae zwane „Zamang”. Uważając je najstarsze i najpotężniejsze w tym kraju, porównywał je z drzewem smoczym (Dracena draco) z okolicy Orotawy na Wyspach Kanaryjskich i nazwał „pomnikiem przyrody”

Mijamy je codziennie, nie zawsze zwracając na nie uwagę... Pomnikami Przyrody, w rozumieniu przepisów o ochronie przyrody obowiązujących obecnie w naszym kraju, są pojedyncze twory przyrody żywej i nieożywionej lub ich skupienia o szczególnej wartości naukowej, kulturowej, historyczno-pamiątkowej i krajobrazowej oraz odznaczające się  indywidualnymi cechami, wyróżniającymi się wśród innych tworów. Są to przeważnie sędziwe i okazałych rozmiarów drzewa i krzewy lub ich grupy gatunków rodzinnych lub obcych, aleje, głazy narzutowe, źródła, wodospady, wywierzyska, skałki, jary, jaskinie. Za pomnik przyrody mogą zostać także niewielkie powierzchnie (do 2 ha) wymagające ochrony ze względu na występujące na nich szczególnie rzadkie i cenne z przyrodniczego punktu widzenia zespoły roślinne (np. torfowiska, źródliska powierzchnie leśne i murawowe itp.), lub duże ilości osobników chronionych gatunków roślin. Obiekty uznane za pomniki przyrody winny odznaczać się rzadkością występowania, znacznym wiekiem, okazałymi wymiarami, osobliwą formą lub innymi cechami wyróżniającymi dany okaz wśród osobników danego gatunku lub innych podobnych obiektów.

O miejscu:

Jednym z takich pomników przyrody jest Grab pospolity, pomnik przyrody nr 458 znajdujący się w Gołębiewie, a który chcę Wam pokazać. Właściwie znajduje się zaraz przy asfaltowej drodze, którą codziennie przejeżdża pewnie przynajmniej z setka rowerzystów, przechodzą obok piechurzy udający się na spacery...  ale pewnie nikt nawet go nie zauważa... Mi również jakoś do tej pory nie rzucił się w oczy, a przecież tu byłem nie raz. Nie jest on może wiekowy,  okazały jak np. dęby, niemniej jest już na tyle dostojny jak na swój gatunek, że został uznany za pomnik przyrody.

Dane dotyczące naszego bohatera to: obwód ok. 2,16 m; wysokość 21 m; wiek ok. 120 lat, uznany za pomnik przyrody 17 grudnia 1984 r. .

O skrzynce:

Stań przy rogu płotu, gdzie wskazują współrzędne (N 54° 26.663' E 18° 29.752'). Popatrz na nasze pomnikowe drzewo. Przypatrz się dobrze i wyznacz z tego miejsca azymut. Gdzieś w odległości mniej więcej 12 m (granica błędu +/- 1m) od Graba na tej linii azymutu znajdziesz dane (nie są zakopane), dzięki którym odnajdziesz skrzynkę finałową. Pamiętaj o zapisaniu 2 częściowego hasła, pisanego łącznie bez spacji.  

Bardzo proszę o dokładne i staranne odkładanie wszystkich części skrzynki ;)  

Dobrze wszystko jeszcze raz przeczytaj Satysfakcja będzie większa, jeżeli wszystko zrobisz samodzielnie. Niektórzy tu wracali co wstydem nie jest, telefon do przyjaciela wszystko psuje :P

PS. Przy okazji zachęcam, szczególnie najmłodszych keszerów, do zdobywania odznaki „Turysta Przyrodnik” (http://pl.wikipedia.org/wiki/Odznaka_%22Turysta_Przyrodnik%22). W doskonały sposób pozwala ona na poszukiwanie i „odkrywanie” kolejnych obiektów przyrodniczych. Sam zacząłem ja zdobywać już blisko 20 lat temu :)

PS. 2 Jak już tu jesteś zachęcam do zmierzenia się ze skrzynką Bąblowy Głaz :)  http://opencaching.pl/viewcache.php?cacheid=9434.