Pierwsza wzmianka o kościele pochodzi z 1367 roku. Powstała wówczas murowana świątynia jako kościół rzymskokatolicki.
W czasach reformacji, około 1585 roku, budowla została przejęta przez ewangelików, którzy odprawiali nabożeństwa w świątyni do 1944 roku. W 1945 roku budowla powróciła do katolików.
Podczas remontu w 1831 roku na wieży został umieszczony zegary, który w 1936 roku został poddany gruntownej renowacji.
W świątyni zachowało się bogate, rzeźbione z drewna i polichromowane wyposażenie, m.in. renesansowa ambona z 1578 r., galeria i barokowy prospekt organowy.