Najstarszy murowany kościół w Bieszczadach został zbudowany około 1539 roku z fundacji ówczesnego właściciela Leska, marszałka wielkiego koronnego Piotra Kmity. Świątynię wzniesiono z kamienia, na planie krzyża, w stylu późnogotyckim. Do dnia dzisiejszego zachowało się kilka elementów pochodzących z XVI wieku, m.in. wykuty nad wejściem kamienny herb Kmitów-Szreniawa, sklepienia w kaplicach, kamienne portale nad wejściem do zakrystii oraz w murze okalającym kościół. Ponadto mury położenia świątyni umożliwiały prowadzenie stąd obrony przed najazdem. Od początku z kościołem związane były szkoła parafialna, przytułek, cmentarz, dom mansjonarzy (wikarych) i zabudowania gospodarcze plebanii Pierwotnie kościół nosił wezwanie św. Mikołaja Obecne pojawiło się w pierwszej połowie XVII wieku.

     W 1725 roku rozpoczęto budowę późnobarokowej dzwonnicy. Około połowy XVIII wieku śląski architekt Gottfryd Hoffman dokonał przebudowy wnętrza kościoła w stylu późnobarokowym. W 1760 roku biskup przemyski Wacław Hieronim Sierakowski powtórnie konsekrował świątynię. Z tego stulecia pochodzą barokowa chrzcielnica z czarnego marmuru, drewniana ambona zdobiona rokokowymi rzeźbami, w tym figurami Doktorów Kościoła - św. Ambrożego, św. Grzegorza Wielkiego, św. Hieronima i św. Augustyna oraz ołtarz główny, a figurami św. Wojciecha i św. Stanisława. W górnej części ołtarza widnieje obraz ze sceną Nawiedzenia, poniżej zaś kopia ikony Matki Boże Leskiej. Jej oryginał znajdował się niegdyś w leskiej cerkwi tzw. zamiejskiej, skąd po II wojnie światowej trafił do Stryja. Ikonę okresowo zasłaniają obrazy Matki Bożej Różańcowej i Grupa Ukrzyżowania.

     W połowie XIX wieku ufundowano mieszczący się w jednej z bocznych kaplic klasycystyczny ołtarz św. Antoniego Pustelnika. Kult tego świętego w leskiej farze był wówczas szeroko rozpowszechniony, a odpusty ku jego czci gromadziły wielu wiernych. Do dziewiętnastowiecznego wyposażenia kościoła zalicza się m.in. wykonane z białego marmuru popiersie Matki Bożej z Dzieciątkiem. Pod koniec tego stulecia podniesiono wieże kościoła. W pierwszej ćwierci XX wieku sprowadzono z Francji zbudowany bez użycia gwoździ ołtarz Najświętszego Serca Pana Jezusa. W latach 1937-1938 kościół otrzymał nową polichromię pędzla Jana Henryka Rosena, autora min, malowideł w katedrze ormiańskiej we Lwowie. Rosen namalował na ścianach leskiej fary Chrystusa na morzu, Hołd Maryi oraz herby właścicieli Leska.

     W podziemiach świątyni spoczął w 1768 roku Franciszek Pułaski, stryjeczny brat Kazimierza, uczestnik konfederacji barskiej ranny w bitwie pod Hoszowem. W setną rocznicę tego wydarzenia Edmund hr. Krasicki ufundował pamiątkową tablicę, znajdującą się w kaplicy św. Antoniego. Na ścianach świątyni widnieją ponadto epitafia właścicieli miasta Józefa i Teresy Ossolińskich oraz Edmunda i Anieli Krasickich. W 1978 toku z okazji pięćsetlecia parafii w przedsionku kościoła wmurowano tablicę upamiętniającą wszystkich proboszczów.

Źródło: tablica obok kościoła. Opracował Michał Michniewicz

O keszu: 

Mikromagnetyk ukryty w niedalekim oddaleniu od kościoła, w miejscu, gdzie można się przykitrać. Warto jednak wejść na teren kościelny i do kościoła, ponieważ robi duże wrażenie. Gdyby kesz zaginął proszę o reaktywację.