Geościeżka WIERZENIA I LEGENDY POMORSKIE

JAK TO Z RECZEM BYŁO

(025)

Czy są wśród nas tacy, którzy pamiętają wędrownych dziadów, którzy za stawę bajdali o jeszcze starszych czasach?

Nie, to już tylko w literaturze można spotkać.

Dlatego teraz zamiast dziadów noszących opowieści, bajędy będą Was po polach i lasach ciągały ;)
(czytaj – powitać radym na geościeżce bajarskiej).

--❧--❦--❧--

- Patrzaj, dziad za piecem siedzi?

- Ano dziad jakowy…

- Dziad nie cicha, historyje zada, chyżo gada!

- A tak i podam, o starych czasach zagadam …

Tako za czasów dawnych, kiedy panował na południu książę polan Bolko Krzywogęby, a na naszym Pomorzu znamienitem książę Warcisław to było. Od pierwszego do drugiego szedł z wtóry raz posłan Wojciech, coby zapobiec przelewaniu bratniej krwi polskiej i pomorskiej. Azali nie dostał nawet do Stargardu, jako wiosenne roztopy podróż utrudniły i na Chramowym Wzgórzu zatrzymały, gdzie po starej pogańskiej świątyni jedynie wielki głaz pozostał, a i tak za czasów Chrobrego krzyżem mieczem wyrytym naznaczony.

Pod wzgórzem płynęła mała rzeczka, teraz wiosenną wodą zasilona na wielkie i burzliwe rozlewiska przemieniona. Jako stali na wzgórzu – woda ich niejako na wyspie zamknęła. A z karawaną posła szli również kupcy, w tym jeden Ormianin. Chciał on znajomością języka miejscowego błysnąć, taką przeto sentencję rzekł: „I z etoj reczki zrobiłaś rek… no recza, po waszemu”. Śmiechu po tym było niemiara.

Jako rychło sukurs od pobliskiego kasztelana dany, konie przez wezbrany bród towary i ludzi przeprawiły. Na wtóre wozy dobra poładowano, gromada ruszyła dalej. Stare wozy pod opieką pachołków na Chramowym Wzgórzu pozostały.

Jako na dworze Warcisława zapytany o przygody w drodze, Wojciech opowiedział o zdradnej rzeczce i ‘ormiańskiej reczy’. Książę zaś w zadumie spomniał, że miejsce to dawnymi czasy warowne było, brodu i bezpieczności krainy strzegło. Postanowił na miejscu starej budowli, obok brodu gród obronny odbudować, a na Chramowym Wzgórzu kościół postawić. Kamień z Chrobrowym krzyżem w fundamenty wmurowany został. Zaś dla upamiętnienia po wsze czasy wojciechowej przygody – gród nazwano Reczem, po dziś tak i jest..

- Znam ja Recz… aaa dziadku, gada co jeszcze…

- Nie czas już bajdania słuchać, jako dziad śpita, nam takoż trzeba!

--❧--❦--❧--

O Recza fundowaniu bajdę dziad za dziełami mistrza pomorskich legend wywiódł, Janusza Władysława Szymańskiego, oraz wszelakich internetach. Azali nie wierzta jak w słońce, jako że swoje dziad dodać zdolen :)

--❧--❦--❧--

Opis kesza - zielona prepetka.
Kordy leśne - będzie nosić. Więc mocne spojlery.

--❧--❦--❧--

Wszelakie fotosy i insze grafiki autora