Zabór pruski - trwa w okresie od 1795r. do 1918r. z przerwą na Księstwo Warszawskie. Jarocin nadal był własnością Radolińskich. A od 1887r. zostało stolica powiatu jarocińskiego. W okresie powstawania Wielkiego Księstwa Poznańskiego Jarocin rządzony był przez Ignacego Radolińskiego, a następnie przez jego syna Władysława - pierwszego z rodziny noszącego tytuł hrabiowski. W maju 186r. z dóbr rodowych utworzony został majorat (ordynacja). Najbardziej znanym dziedzicem ordynatem był Hugo von Radolin od 1888r. książe. Utworzenie powiatu jarocińskiego wiązało się ze zmianą statusu miasta i majątku. Miasto było siedzibą starosty, sądu okręgowego, lekarza powiatowego, inspektora szkolnego i innych urzędników szczebla powiatowego. Natomiast przy al. Niepodległości w 1892r. zbudowano budynek starostwa - obecnie Urząd Miasta i Gminy i także starostwo. Landratami byli Engelbrecht, Huber, Unger, Hoffman i Coester. Po 1887r. nastąpił gwałtowny przyrost ludności niemieckiej w mieście Jarocin, i w 1910r. mieszkało 3500 Polaków, 2500 Niemców i ok 200 Żydów. Niemcy zajmowali także urzędy i tak burmistrzami byli już tylko Niemcy, chociaż w latach 1872-1896r. burmistrzem Jarocina był Magnus Goldenring (pochodzenia żydowskiego), który sprzyjał Polakom. Liczebność ludności narodowości żydowskiej wahała się od 200 do 500, jednak przed II wojną światową było to już tylko ok 50 osób. Żydzi utworzyli w Jarocinie swoją Gminę, która posiadała synagogę. W drugiej połowie XIX wieku wszystkie domy przy rynku były murowane. W 1903r. wprowadzono oświetlenie gazowe, sieć wodociągową i kanalizację. Skrzynka znajduje się w poblizu budynku zbudowanego przez władze pruskie w 1894r. jako budynek starostwa.