Jedyny w powiecie skarżyskim znak karawaki znajduje się w Bliżynie. Na cmentarzu przykościelnym kościoła św. Ludwika stoi kamienny postument zwieńczony żeliwnym krzyżem odlanym w byłej odlewni w Bliżynie. Od strony południowej na płaszczyźnie postumentu wyryto sylwetkę dwuramiennego krzyża – karawaki.
Wzorem herbu Woj. Świętokrzyskiego większość świętokrzyskich powiatów (w tym skarżyski) umieściło w swoich herbach karawakę zwaną również krzyżem św. Benedykta. Pierwowzorem krzyża jest relikwiarz, w którym przechowywane są domniemane drzazgi z krzyża męczeńskiego Chrystusa. Relikwiarz ma kształt krzyża mającego dwa poprzeczne ramiona. Wyższe jest krótsze. Relikwiarz zdobyty był przez Ferdynanda III Świętego podczas wojny z Maurami w 1241 roku. Jego wzór był nietypowy w łacińskiej Europie. Do Caravaca w Hiszpanii przywieźli go templariusze, którzy otrzymali go jako dar od króla. Później relikwiarz posiadali zakonnicy z Zakonu Rycerskiego Świętego Jakuba. Krzyż szybko rozprzestrzenił się po Europie. Pod koniec XVIII i XIX wieku stał się bardzo popularny w Polsce. Miał chronić przed „morowym powietrzem” i zarazami. Do Polski relikwiarz przywiózł najprawdopodobniej do Krakowa król Węgier Stefan V w 1270 roku, gdzie posłużył do umocnienia układu zawartego przez króla Węgier z księciem krakowsko-sandomierskim Bolesławem Wstydliwym. W latach 1306-1308 został przekazany benedyktynom łysogórskim przez Władysława Łokietka.