Zaloguj się, by zobaczyć współrzędne.
Wysokość: 154 m n.p.m.
Województwo:
Polska > podlaskie
Typ skrzynki: Tradycyjna
Wielkość: Mikro
Status:
Gotowa do szukania
Data ukrycia: 21-06-2025
Data utworzenia: 23-06-2025
Data opublikowania: 02-08-2025
Ostatnio zmodyfikowano: 02-08-2025 
4x znaleziona 
0x nieznaleziona 
0 komentarze 
1 obserwatorów 
10 odwiedzających 
2 x oceniona 
Oceniona jako: b.d.
2 x rekomendowana
aby zobaczyć współrzędne oraz
mapę lokalizacji skrzynki
Atrybuty skrzynki
Opis
PL
Powiadali ludzie...
…że w lesie, tam gdzie sosny rosną gęsto i prostują myśli, stoi domek z kominem. Mały, prosty, ale zawsze na swoim miejscu,
jakby korzenie zapuścił nie w ziemię, a w spokój. W tym domku mieszkały matka i córka.
Bez ojca, bez chłopa, bez rad sołtysa. Same sobie wystarczały.
Drewno nosiły, wodę z kałuży zbierały, a z igieł i ciszy robiły zupę, co ponoć leczyła niepokoje.
Nie potrzebowały wiele. Matka znała rośliny lepiej niż ksiądz modlitwy, a córka mówiła do ptaków tak, że milczały z zachwytu.
Jak chciały, to były. Jak nie, to znikały w lesie, jak para z garnka.
Ludzie gadali różnie: że dzikie, że dumne, że pewnie coś chowają.
I może coś w tym było. Bo kto przyszedł z czystym sercem — wracał z uśmiechem.
A kto z ciekawością zbyt nachalną — gubił drogę szybciej niż przyszedł.
Dym z komina był zawsze. Czasem pachniał chlebem, czasem szeptem.
A niektórzy twierdzili, że w zimne wieczory można zobaczyć dziewczynę na dachu — z liną, z wiadrem, z uśmiechem.
Albo to tylko para. Albo wspomnienie.
Mówili, że zostawiły coś po sobie. Coś drobnego, dla tych, co patrzą uważnie,
a ręce mają lekkie, nie grabiące.
I jeśli dziś wejdziesz między sosny, i znajdziesz ten domek, i spojrzysz tam, gdzie ciepło zawsze lubi uciekać —
może coś dostrzeżesz. Coś małego. Zostawionego.
Nie dla każdego.
Tylko dla tych, którzy wiedzą, że radzić sobie samemu nie znaczy być samotnym.
Obrazki/zdjęcia
Wpisy do logu:
4x
0x
0x
