Stowarzyszenie Historyczne Lubniewica tworzy grupa kilku osób, którym bliskie są Lubniewice. Te obecne, ale także te dawne. Zakresem zainteresowania objęto cały dawny powiat wschodniotorzymski. Członkowie stowarzyszenia szukają każdej okazji do odkrywania historii, włączając się lub inicjując różne akcje. 

Płyta epitafijna rodziny Wolfram 

Rodzina Wolfram pojawiła się w Lubniewicach (niem. Königswalde) w latach 60 XVIII wieku. Wtedy to urzędnik Brandenburski Johann David Wolfram wydzierżawił od rodziny von Waldow folwark Trzcińce (niem. Tschenze), wraz z częścią lubniewickich dobr. Nie jest jasne skad Johann przybył do Lubniewic, acz w księgach kościelnych można doszukać się rodziców chrzestnych pochodzących z miejscowości Wieleń (niem. Filehne), właścicieli tamtejszego młyna papierniczego. Jako chrzestnego, w roku 1810, odnotowano także Gottlieba Davida Wolframa, zarządcę majątku Boryszyn (niem. Burschen), który mógł być bratem Johanna Davida Wolframa. Pond koniec lat 60 XVIII wieku, Johann David Wolfram poślubił właścicielkę młyna miejskiego w Lubniewicach Marie Elisabeth Focke. Już w roku 1770 odkupił on od swojej zony młyn wraz z włościami, powiększając swoje dobra własne i dzierżawione. Jeszcze tego samego roku 03 lutego, urodził się pierwszy syn Friedrich Wilhelm. Już dwa lata później w roku 1772 narodził się drugi syn Johann Carl. Na kolejnego potomka trzeba było czekać kolejne dwa lata, 05 Wolfram powiększył września 1774 urodził się trzeci syn August Friedrich. W roku 1799 Johann David Wolfra majątek rodzinny, kupując dwułanowe dobra mieszczańskie położone przy rynku w Lubniewicach. Niespełna rok później jego najmłodszy syn August Friedrich poślubił Johanne z domu Francke, córkę pastora. August Friedrich i jego żona postanowili wieść swoje życie w Szczecinie (niem. Stettin), gdzie August prowadził dobrze prosperujący y interes kupiecki przy ulicy Spichrzowej 71 W roku 1805 Johan David zbył majątek i młyn na rzecz swoje syna Johanna Carla za 15 000 talarów. Pozostali dwaj bracia stanęli na ślubnym kobiercu, jeszcze przed końcem pierwszego dziesięciolecia XIX wieku. Friedrich Wilhelm poślubil Marię, z którą rozpoczął nowe życie gdzieś w Prusach. Natomiast Johann Carl pojął za zone Wilhelmine Christiane Ernestine z domu Bona, pozostając w Lubniewicach. Czas nowego pokolenia lubniewickiej linii rodziny Wolfram, nastał z dniem 22 sierpnia 1808 roku, kiedy to narodziło się pierwsze dziecko Johanna Carla, córka Johanna Wilhelmine Ernestine. Na pierwszego męskiego potomka Johann Carl czekał do 10 czerwca 1810 roku, w tym dniu na świat przyszedł Car Friedrich August. Początek roku 1811 przyniósł dobre wieści od brata Fredricha Wilhelma, 09 stycznia narodziła mu się córka Julie. Lecz radość rodziny nie trwała długo, miesiąc później śmierć upomina się o ojca i dzieci Johanna Carla, przynosząc wielką rozpacz z powodu ich utraty. Prawdopodobnie szalejąca epidemia szkarlatyny odbiera 11 lutego córkę Johanne Wilhelmine Ernestine, 15 lutego syna Carla Friedricha Augusta, a niespełna dzień później 16 lutego ojca, Johanna Davida. Tak wielka strata na pewno znacznie odbiła się na życiu Johanna Carla, lecz nie na tyle, by nie dążył on do powiększenia swojej rodziny. Na kolejnego potomka nie było mu czekać długo, już 07 marca 1812 roku na świat przyszła córka Bertha Auguste Wilhelmine. Niestety raptem po trzech latach, śmierć znów przypomniała sobie o rodzinie Wolfram, zabierając brata i matkę Johanna Carla. Chwilowo opiekujący się matką syn August Friedrich, kupiec ze Szczecina, zmarł nagle z powodu udaru 14 stycznia 1814 roku, pozostawiając w żałobie żonę i czworo dzieci, po niespełna 13 latach małżeństwa. Niemal dziewięć miesięcy później, 10 września 1814 roku, swój żywot zakończyła matka Maria Elisabeth z domu Focke. Mimo kolejnej straty bliskich, Johann Carl nie poddawał się i dążył do przedłużenia swojego rodu. W kolejnym roku lubniewicki młyn miejski wypełnił się radością. Narodził się upragniony syn, przyszły następca i zarządca młyna. Zimą 11 grudnia 1815 roku przyszedł na świat Carl Hermann Edward. Niestety nie dane było ojcu cieszyć się synem, który zakończył swój krótki żywał w 1816 roku. Pomimo niepowetowanej straty. Johann Carl nie podawał się i dalej dążył do powiększenia rodziny. Starania te los zapieczętował, 7 czerwca 1817 roku, narodzinami kolejnej córki Mathilde Franziski Amelii. Na kolejnego następcę Johann Carl czekał do 07 sierpnia 1819 roku, kiedy to narodził się Wilhelm Colmer Erdman. Lecz ten rok przyniósł także złą wiadomość, zmari Fredrich Wilhelm starszy brat Johanna Carla. Niestety młodemu następcy nie było dane przejąć ojcowizny. W roku 1828 Johann Cari sprzedał młyn miejski wraz z całym majątkiem Adolphowi Freidrichowi von Waldow, za kwotę 12 500 talarów. Zmęczony pracą Johann Carl przeszedł na emeryturę, pozostając z żoną i dziećmi w Lubniewicach. W roku 1833 odeszła na wieczny spoczynek Wilhelmine Christiane Ernestine z domu Bona, ukochana zona Johanna Carla. Niespełna rok później emerytowany Johann Carl został wybrany na arbitra sądowego okręgu Sternberg. Kilka lat później Johann Carl przeniósł się do Poznania gdzie zamieszkał u swojej córki Berthy Auguste Wilhelminy Felsch, kończąc tym samym obecność rodziny Wolfram w Lubniewicach. Swojego żywota Johann Carl dopełnił 18 sierpnia 1852 roku w Poznaniu, gdzie też spoczął na wieki. Rodzina Wolfram ne przełomie XVIII i XIX wieku, znacznie wpisała się w historię rozwijających się Lubniewic. Władze parafii ewangelickiej, pomimo niebytności rodziny Wolfram w Lubniewicach, postanowiły uhonorować dawnych dzierżawców majątku w Trzcińcach i Lubniewicach. Z tego powodu, pomimo likwidacji przykościelnego cmentarza, w drugiej połowie XIX wieku pozostawiono grób wraz płytą epitafialną wkomponowaną w elewację. Grob ten miał dawać świadectwo potomnym na wieki. W roku 2022 rozpoczęła się dwuetapowa konserwacja płyty epitafijnej rodziny Wolfram. Pierwszy etap objął konserwację urny zwieńczającej płytę, wraz z odbudową zniszczonego cokołu. Prace konserwatorskie w roku 2022, sfinansowano ze środków budżetu państwa dyspozycji Wojewody Lubuskiego przez Lubuskiego Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków, a takze ze środków własnych parati rzymskokatolickiej pw. Matki Bożej Różańcowej w Lubniewicach.