Mikrus w nieco większym maskowaniu skrył się na łonie natury. Nisko
OPIS MIEJSCA:
Historia ośrodka sięga początków XX wieku. W latach 1903-1904 Leon Chrzanowski wybudował na teranie Zagórza pensjonat świadczący usługi leczniczo-rekreacyjne dla środowiska artystycznego i twórczego Warszawy. W 1939 roku Zagórze zostało zakupione przez Koło Przyjaciół Instytutu Higieny Psychicznej z przeznaczeniem na sanatorium dla dzieci z zaburzeniami nerwicowymi. W roku 1945 z inicjatywy prof. Kazimierza Dąbrowskiego powstał obiekt sanatoryjny, pawilon oraz dom pracy twórczej "Zameczek". W kolejnych latach powstały oddziały dla dzieci nerwicowych.
W 1954 roku z Połczyna Zdroju do Zagórza przeniósł się Ośrodek "Gryf", prowadzący rehabilitację dzieci dotkniętych chorobą Heinego-Medina. Od tego momentu rozpoczęła się działalność ośrodka w Zagórzu w zakresie, który przetrwał do chwili obecnej, czyli psychiatria i rehabilitacja dzieci i młodzieży.
Z Zagórzem związani byli:
Prof. dr hab. n. med. Andrzej Seyfried - chirurg ortopeda, specjalista w rehabilitacji medycznej, pierwszy dyrektor Sanatorium Rehabilitacyjno-Ortopedycznego w Zagórzu. Wybitny specjalista, wykładowca i wychowawca kadry medyczno-rehabilitacyjnej.
Dr med. Ewa Andrzejewska - psychiatra dziecięcy. Twórca Zespołu Neuropsychiatrii Dziecięcej w Zagórzu. Znakomity organizator i administrator służby zdrowia.
Dr hab. n. med. Zbigniew Łosiowski - neurolog dziecięcy, v-ce dyrektor do spraw leczniczych Zespołu, autor wielu prac naukowo-badawczych. Wspaniały i kochający cudze i własne dzieci lekarz i człowiek.