Z www.joze.pw.edu.pl

Historia 

Historia Obserwatorium Astronomiczno - Geodezyjnego w Józefosławiu sięga roku 1949, chwili przekazania przez prof. Edwarda Warchałowskiego (ówczesnego Rektora Politechniki Warszawskiej) terenu, na którym powstawało Obserwatorium przy Katedrze Astronomii Geodezyjnej. Z chwilą powstania Obserwatorium zaplecze laboratoryjne i socjalne stanowił dom jednorodzinny przejęty wraz z terenem (gospodarstwem rolnym).
W 1954 roku prof. Felicjan Kępiński, ówczesny kierownik Katedry Astronomii Geodezyjnej, rozpoczął budowę pawilonów do obserwacji astrometrycznych, przy czym pierwszym był pawilon "azymutalny". W tym samym czasie Obserwatorium zostało wyposażone w instrument przejściowy firmy Zeiss.
1 lipca 1955 roku kierownikiem Katedry Astronomii Geodezyjnej został prof. Wiesław Opalski. W 1956 roku zaadoptował on dla potrzeb Obserwatorium jednopiętrowy budynek, który służył celom naukowym przez prawie 20 lat.

W grudniu 1956 roku rozpoczęto budowę nowego pawilonu dla instrumentu przejściowego.
W 1958 roku Obserwatorium zostało wyznaczone do narodowego programu badawczego prowadzonego w ramach Międzynarodowego Roku Geofizycznego. Specjalna komisja Polskiej Akademii Nauk wyznaczyła Obserwatorium do badań naukowych w ramach operacji wyznaczenia długości geograficznej, pod numerem B-091, z zadaniem przeprowadzenia półrocznej serii wyznaczeń długości. Naturalną konsekwencją tych badań była kontynuacja obserwacji w celu konserwacji i wyznaczeń czasu. Były one prowadzone od listopada 1960 do października 1964 roku. Opracowania tych wyznaczeń publikowane były w comiesięcznych cyrkularzach wydawanych przez Katedrę.
W 1957 roku zakupiono teleskop zenitalny Zeissa i wybudowano dla niego specjalny pawilon. Poza krótką przerwą od sierpnia 1959 do września 1960 roku, związaną z naprawą instrumentu, obserwacje zmian szerokości geograficznej prowadzone były nieprzerwanie w każdą pogodną noc aż do połowy 2004 roku, kiedy to zostały zaniechane. Początkowo rezultaty wysyłane były do Międzynarodowego Biura Czasu (BIH - Bureau International de l'Heure) oraz do Międzynarodowej Służby Ruchu Obrotowego Ziemi (IPMS - International Polar Motion Service), a po reorganizacji do GOSSSTANDART-u w Moskwie oraz Obserwatorium w Szanghaju, gdzie wykorzystywane były do wyznaczenia wiekowych zmian w ruchu obrotowym Ziemi.
Bezpośrednio po umieszczeniu na orbicie okołoziemskiej pierwszego sztucznego satelity Ziemi (1957 rok) Obserwatorium rozpoczęło wizualne obserwacje tych obiektów w celu wyznaczania ich orbit. 10 stacji w Polsce zostało wyznaczonych do śledzenia za pomocą lunetek AT-1. Józefosław znalazł się na tej liście pod numerem 1160. W latach 1966-1970 obserwacje fotograficzne sztucznych satelitów Ziemi prowadzone były za pomocą kamery NAFA-25C wypożyczonej od Polskiej Akademii Nauk. Były to równoczesne obserwacje satelitów Echo I, Echo II oraz PAGEOS. Wykonywanie tych obserwacji zaniechano w 1970 roku w związku z niską dokładnością wyznaczeń kamery, aczkolwiek zapoczątkowały one erę obserwacji satelitarnych w Polsce.
W 1970 roku połączono w Politechnice Warszawskiej Katedrę Astronomii Geodezyjnej, Katedrę Geodezji Wyższej oraz Katedrę Rachunku Wyrównawczego w Instytut Geodezji Wyższej i Astronomii Geodezyjnej, którego pierwszym dyrektorem został prof. Zbigniew Ząbek. Był on inicjatorem budowy w 1976 roku drewnianego pawilonu typu Stolbud, zbudowanego systemem gospodarczym przy pomocy pracowników Instytutu i służył jako baza naukowa Obserwatorium aż do 2001 roku

W 1996 roku zainstalowano w południku Obserwatorium bazę grawimetryczną o długości 30 km (po 15 km na północ i na południe od teleskopu zenitalnego) w celu monitorowania zmian odchylenia pionu, na której przeciętnie 3 razy do roku wykonuje się po dzień dzisiejszy względne pomiary grawimetrami statycznymi. Najbardziej dynamiczny etap rozwoju Obserwatorium rozpoczął się wraz ze zdjęciem embarga na dostawę najnowocześniejszych technologii do Polski. W 1991 roku pojawił się pierwszy w Polsce odbiornik GPS zakupiony przez Centrum Badań Kosmicznych PAN, a niedługo potem, staraniem dyrektora IGWiAG prof. Janusza Śledzińskiego, zakupiono odbiornik typu Trimble 4000 SE. W 1991 roku rozpoczęto w Józefosławiu permanentne obserwacje GPS za pomocą odbiornika Trimble 4000 SSE, które kontynuowane są do dnia dzisiejszego. Kolejną ważną datą w historii Obserwatorium było włączenie go do Międzynarodowej Służby GPS dla Geodynamiki (IGS - International GPS Service for Geodynamics) pod koniec 1991 roku. W 1993 r. Obserwatorium uzyskało status stacji permanentnej. Od 1996 roku stacja Józefosław została przyjęta jako jeden z punktów definiujących europejski układ odniesienia EUREF (European Reference Frame).
Jako integralna część Obserwatorium działa Lokalne Centrum Analiz (WUT LAC - Warsaw University of Technology Local Analyses Centre) zajmujące się opracowaniem m.in.: dobowych i godzinnych rozwiązań części sieci EUREF i IGS, obserwacji satelitarnych realizowanych w ramach projektu CERGOP (Central Europe Regional Dynamics Project) koordynowanego przez sekcję C Inicjatywy Środkowo-Europejskiej (CEI - Central European Initiative), obserwacji grawimetrycznych oraz badaniem efektów środowiskowych.
Innym z celów obserwacji ciągłych prowadzonych w Obserwatorium jest śledzenie ruchów płyty kontynentalnej i współczesnych procesów deformacji skorupy ziemskiej. W związku z tymi zadaniami w 1993 r. w Obserwatorium uruchomiono kolejne laboratoria: laboratorium absolutnych pomiarów grawimetrycznych, wyposażone w grawimetr balistyczny skonstruowanym w Instytucie przez prof. Ząbka oraz laboratorium pływowe prowadzące ciągłe obserwacje początkowo grawimetrem LaCoste&Romberg model G-986, a potem D-196. Z początkiem 1994 r. uruchomiono w Obserwatorium służbę meteorologiczną dostarczającą uzupełniających danych, tak dla obserwacji satelitarnych, jak i grawimetrycznych.
W lutym 1998 r. rozpoczęto realizację europejskiego projektu o nazwie UNIGRACE (Unification of Gravity Systems in Central and Eastern Europe) mającego na celu ujednolicenie systemów grawimetrycznych krajów Środkowej i Wschodniej Europy. Józefosław wraz z niemiecką stacją Wettzell stanowiły w tym projekcie stacje odniesienia pomiarów absolutnych. Kolejną przełomową datą w działalności Obserwatorium jest 7.05.1998 r. Wtedy to staraniem prof. Janusz Śledzińskiego (dyrektora IGWiAG) oraz prof. Jerzego Rogowskiego (prodziekana Wydziału Geodezji i Kartografii) rozpoczęto budowę nowego obiektu. Została ona sfinansowana ze środków Komitetu Badań Naukowych oraz Politechniki Warszawskiej. Wmurowanie kamienia węgielnego z udziałem ówczesnego Rektora PW prof. Jerzego Woźnickiego oraz dziekana Wydziału GiK prof. Piotra Skłodowskiego odbyło się 10.09.1998 r. W listopadzie 2000 roku podpisano protokoły odbioru budynku, a uroczystego otwarcia dokonali 29.05.2002 r. rektor PW prof. Jerzy Woźnicki, dziekan Wydziału prof. Piotr Skłodowski, dyrektor Instytutu prof. Janusz Śledziński oraz Główny Geodeta Kraju mgr inż. Jerzy Albin.

Do prowadzenia precyzyjnej nawigacji lądowej, wyznaczania pozycji w pracach związanych z pozyskiwaniem informacji o terenie, monitorowania stanu środowiska naturalnego itp. od połowy 2001 lat działa w Obserwatorium serwis umożliwiający transmitowanie drogą radiową oraz przez sieć telefonii komórkowej poprawek do pozycji ruchomych odbiorników satelitarnych w systemach RTK i DGPS.
Pod koniec 2001 roku Obserwatorium zostało wyposażone w nowoczesny sprzęt ze środków Komitetu Badań Naukowych. Laboratoria GPS wyposażono w odbiorniki Trimble i Ashtech, laboratorium grawimetryczne w najdokładniejszy sprężynowy instrument statyczny do pomiaru grawimetrycznych pływów ziemskich - grawimetr LC&R model ET-26, a laboratorium meteorologiczne w automatyczną stację meteo.
Pierwszą konferencję naukową w nowym budynku zorganizowano we wrześniu 2002 roku. Było to seminarium wspólne Sekcji Sieci Geodezyjnych Komitetu Geodezji PAN oraz Komisji Geodezji Satelitarnej Komitetu Badań Kosmicznych PAN nt. "Satelitarne metody wyznaczania pozycji we współczesnej geodezji i nawigacji".
W czerwcu 2005 roku staraniem prof. Marcina Barlika, prodziekana Wydziału GiK, zakupiono ze środków Ministerstwa Nauki i Informatyzacji balistyczny grawimetr absolutny FG5 No. 230 służący do wyznaczeń wartości przyspieszenia siły ciężkości. W październiku 2005 roku rozpoczęto badania mające na celu wyznaczanie wiekowych zmian wartości g.
W listopadzie 2005 roku Dyrektor IGWiAG prof. Jerzy Rogowski podpisał umowę z Głównym Urzędem Geodezji i Kartografii w sprawie utworzenia w Obserwatorium Ogólnopolskiego Centrum Zarządzania Aktywną Siecią Geodezyjną ASG-PL.
W chwili obecnej budynek Obserwatorium spełnia funkcje zarówno naukowo-badawcze, jak i dydaktyczne. Posiada salę wykładową na ok. 40 osób i pokoje dla pracowników (parter), pomieszczenia laboratoryjne (piwnice) oraz bazę hotelową (piętro).

Do rzeczy:

Skrzynka zmieniona na tradycyjną!!!

Co do dostępności to pewności nie mam, ale myślę, że podając się za sympatyka geodezji wejść na teren będzie się dało.

Gdyby były trudności prosze o kontakt.

Opis punktu na zdjęciu.

Poza tym na terenie obserwatorium znajdują się inne ciekawe budowle - dawny budynek obserwatorium, obecnie zabity dechami, jest mała szpara, idealna na skrzyneczke, nawet miałem ze sobą, ale jak mówiłem postanowiłem nie nadużywać gościnności Politechniki.

Teren dostępny za dnia, w razie czego udawajcie studentów, albo geodetów. Problemów byćnie powinno.