Skrzynka gotowa do szukania. Powodzenia!

Remont wierzchołków. 

I ja też uczestniczyłam w tej wycieczce zakładającej skrzynkę.

Asysta przy zakładaniu. A teraz czas na nową miejscówkę.

Keszyk znaleziony podczas wakacyjnego pobytu w Mielnie wraz z Lumen i naszymi dzieciakami. Piękna pogoda na rower, na plażę i na kesze, wypoczęliśmy porządnie i pozwiedzaliśmy co się tylko dało! Dziękuję bardzo!

Wierzchołki w Koszalinie nie należą do keszy łatwych do podejmowania w pełni sezonu. Na polu bujne zboże, w lesie szaleją robale, zieleń zasłania większość dróg. A przyjdź z rowerem, będzie szybciej? NiekoniecznieJeszcze dwa kesze i finał, damy radę, lecz nie tego lata. Dziękuję i pozdrawiam!

TFTC! Dotarcie do pierwszego etapu było sporym wyzwaniem, bo przedzierałam się na skróty przez bagnisty dość teren… No cóż, ubranko do keszowania już pierwszego dnia urlopu trudno nazwać czystym hehe. Nie wyobrażam sobie tej drogi po deszczu i w pełnym rozkwicie zieleni!
Pierwszy etap wymaga już odnowienia, ale sokole oko jest w stanie jeszcze odczytać wskazówkę.
Finał wymaga troszkę siły. Nie wiem czy zadziałała natura, czy poprzednicy, ale zostawiłam skrzyneczkę identycznie :)

Dzięki za bardzo ciekawie ulokowanego kesza. Podejście od razu dobrą drogą. Tym razem koziołek "szczekał" na mnie, nie widziałem go, ale na pewno chciał mnie odgonić od szukania kesza.

Na miejsce przybyłem od strony lasu. Na nogach kalosze, więc przeprawa przez strumień i bagienko mi nie straszna. Zacząłem szukać I etapu. Kręciłem się w te i wewte, wzrok na wysokości 2 m i nic. Wiatr wieje, ręce marzną, efektów zero. Nie chciałem poddać się więc rozszerzyłem krąg poszukiwań i kątem oka dostrzegłem coś podejrzanego. Podszedłem bliżej. Tak, to jest to:) Dane wprowadzone i na finał. Tu już lajtowo. Coś czuję, że te wierzchołki mogą być "ciekawe". Dzięki za skrytkę

Wczesnym rankiem, szybko przez pole ,a potem szukamy ,szukamy i w zasadzie mieliśmy odpuścić. Na szczęscie bamba namierzył final, dzięki :) 

Co by tu napisać, w miejscu pierwszego etapu kręciliśmy się około pół godziny i nic, nie mogliśmy namierzyć podpowiedzi, już mieliśy zrezygnować, ale postanowiliśmy poszukać finału....no i się udałoczasami trzeba mieć szczęściedziękuję za keszyka

{STF}
Tu już nie było niedomówień. Plan dojazdu i pozostawienia samochodu już od 2 dni był przygotowany ;). Po zaparkowaniu ruszyliśmy z buta po kolejną skrzynkę. Po dojściu do skraju lasu pozostało nam przejść wzdłuż pola przy krzakach. Gdy gps pokazywał jeszcze 7-10 m w krzakach pojawiła się wyrwa zapraszająca do wejścia. Oczywiście skorzystaliśmy z zaproszenia i każde z nas poszło szukać wg własnego telefonu ;). Po kilku chwilach i błądzeniu nie było widać ani podpowiedzi, ani pojemnika. Zatem szybki telefon do najbliższego keszera z okolicy i już wszystko jasne ...gdy zieleń rozbuja się na dobre ciężko będzie znaleźć tą wskazówkę. Dojście na finał Zachodu to już spacer w ładnych okolicznościach przyrody a spoiler nie pozostawiał wątpliwości gdzie trzeba się kierować. Po dokonaniu wpisów w obu logbookach udaliśmy się w drogę powrotną po swoich śladach. Przy samochodzie spojrzałem na zegarek, właśnie trwał zachód słońca.

A. chciała jeszcze podjechać, choćby zobaczyć Południowy wierzchołek ale obowiązki dnia następnego i brak obuwia specjalistycznego, typu gumowce rozwiały te myśli. 

Przed pójściem spać sprawdzamy jeszcze jak skomplikowane są działania finału i czy da się je policzyć bez jednej wskazówki? Z trzema niewiadomymi to już trochę ciężko, no i  nastała noc ...

Ten wierzchołek był niedaleko, więc udałem się tam z buta. Nie myślałem by ktoś dotarł tam wcześniej. Spokojnie doszedłem do miejsca 1 etapu i kiedy szedłem do finału, ktoś zaczął mówić na skraju lasu. To abigeo wysuszył buty po południowym wierzchołku i już był tu. Razem dotarliśmy do wypasionego keszyka. Tę okolicę schodziłem już kiedyś i wciąż mam z nią plany keszerskie. Dzięki za fajną skrzyneczkę i drewniaczka, pozdrawiam założycieli. {FTF}

Bardzo, bardzo dziękuję za tę skrytkę/skrzynkę!
Na takim niezbyt szybkim wypadzie po, tym razem grupowego {FTF}-a…

Po wysuszeniu i przebraniu się, wyruszyłem na zachód. I znowu nie wiem czy wybrany przeze mnie wariant był optymalny. Próbowałem jechać boczną uliczką od Klonowej. Uliczka zamieniła się szybko w niknącą drogę polną, a później wjechałem na miedzę, na której koła roweru nabrały podwójnej objętości. Moje słowa, o których wspomina Marek (w świecie równoległym) nie były cenzuralne - to była reakcja na potknięcie, które o mały włos nie skoczyło się upadkiem w błotnisto-gliniastej ziemiDotarcie do finałowego pojemnika również ubrudziło nieco butki i kosztowało sporo energii...