Wejście do sztolni zostało zakratowane i to porządną, grubą kratą, z porządną kłódką. Więc wejście w sposób legalny odpada.
Nie dziwi mnie to, iż sztolnia została zabezpieczona, ruch turystyczny jest tam duży, mimo iż nie leży przy głównym szlaku.
Krata jest około 5 metrów wgłąb od wejścia ale jest mokro, da się suchą nogą dojść do kraty ale w głębi sztolni wody jest więcej.

Obrazki do tego wpisu:

Porządna ta krata.

W deszczu  i  w nocy dojeżdżam do Kolorowych Jeziorek. Ani żywej duszy, klimat jak z horroru. Wbijam się od razu w spodniobuty i zaczynam poszukiwania wejścia do sztolni. GPS nie bardzo chce działać.  Mijam jedno wejście , lecz pomimo iż nie ma sygnału , to wiem że to na pewno nie tam, wygląda przerażająco, nawet w dzień bym się nie pokusił , żeby tam zerknąć.  Jest i wejście , na dobry wieczór od razu woda  początkowa płytka , by z czasem sięgnąć ponad pas. Idę jakbym czytał stopami Brailem, jak saper po polu minowym.  Staram się wyszukiwać deski pod stopami, lecz woda mąci się jakby petarda dymna wybuchła. Kapiąca woda śpiewa pieśń góry , o starych górnikach co pracowali tu i ginęli . Czas mi się zatrzymał , jakbym szedł wieczność. W świetle  latarki ściany rozbłyskują wspaniałymi refleksami . Przypomina mi się monolog Rutgera Hauera w Blade Runnerze. Klimat z kosmosu. Teraz po odnalezieniu skrzynki trzeba będzie wrócić , po niewidzialnym dnie, a deski unoszą się czasem z wody w górę  jak jęzory pradawnych gadów,  by pomaszerować nimi na zatracenie . Zielony Order niech zawiśnie nad tą skrzynką. 

Ciekawe efekty zabarwiania wody. Wodery były ratunkiem...

Ludzie odświętnie ubrani,ubłoceni po kolana a my po chamsku wór na plecach i wio do sztolni..Dziękujemy bardzo za kesza i pokazanie tajemniczej sztolni.

Zdobyta podczas sztolniowego keszobrania z majówkową ekipą. Dziękujemy i pozdrawiamy.

Wołek poszedł kopać kolejną sztolnię a my do tej. Z powodu tylko jednych woderów szczęśliwcem został Misiek i to on dokładnie spenetrował szparkę.

Pozdrawiam
Art_noise

nocna wyprawa po Złoto dla Zuchwałych. W doborowym towarzystwie Ratowniczki, AERa  i Katula 

[STF] Baaaardzo jestem wdzięczny moim miłym kompanom (i kompance), że im się chciało w środku nocy nadrobić parę km, i jeszcze raz włazić do sztolni nr 2. Ale jest jedno uzasadnienie tego zjawiska: otóż tam jest tak pięknie, że można to jeszcze i jeszcze raz oglądać. Idziesz po krystalicznej wodzie, widać dechy na spągach i po kroku owija się to tajemniczą chmurą mułu. Wołek dzięki! Muszę wrócić z Orderkiem zielonym.

26.04.2017 wracam z orderem zielonym!

Obrazki do tego wpisu:

dyskretny urok niezmąconej ciszy...

Załoga Festung Breslau schodzi pod ziemię, czyli nocna wyprawa po Złoto dla Zuchwałych. W doborowym towarzystwie Ratowniczki i AERa przy pierwszym podejściu oraz  Niemena przy drugim (30-10-2016).

[FTF]

Pierwsza sztolnia w moim zyciu z wyższym poziomem wodyMagicznie jest patrzeć na zalane deski pod poziomem wody, które przy niewielkim ruchu spowija gęsty "dym" mułu.

Do tego możliwośc oglądania najbardziej tajemniczych ssaków, które od wieków przerażają ludzi :)
W zoo takich emocji nie doświadczysz

Nocna wyprawa w trzyosobowej specgrupie pod wezwaniem Festung Breslau: wspólnie z Ratowniczką i Katulem

[FTF]

Takie miejscówki to kwintesencja keszoeksploracji.

Dziękuję i rekomenduję!

ÆR