Skrzynka raczej do archiwizacji, do obiektu już nie ma wejścia.

Dzisiaj byliśmy z Underhoodem, i niestety, ale jedyne wejście zostało zamknięte na drzwi i kluczJeszcze niedawno była tylko taśma, a teraz metody wejścia są dwie:

1. zjeżdżamy po linie (nie powiem skąd, żeby nie spojlerować) a potem po tejże linie wspinamy się z powrotem. Linę oczywiście trzeba wcześniej przynieść i umocować. Lub...

2. skaczemy i łamiemy nogi, musimy wezwać pogotowie i straż i dzięki temu drzwi zostaną otwarte i reszta ekipy może wejść i zalogować kesza.

Także tego... sprzęt alpinistyczny jest obecnie elementem wymaganym do zaliczenia.

PS. Budynek zamknięto, bo wewnątrz przechowywane są jakieś akcesoria lekkoatletyczne typu materace, płotki itp.

Matka wchodzić zabronili, więc byłem grzeczny i poszedłem tylko zobaczyć. Ale bez obaw, jeszcze tu wrócę ;)

Wymagany dodatkowy Armis, zatem zabrałam go ze sobą by podjąć kesza. Dzielnie towarzyszyłam mu całą drogę do keszai pilnowałam by nie upadłDeszcz skapujący z dachu grał nam swoją muzyką, czułam się trochę jak w jakiejś jaskini polodowcowej. TFTC i TFTArmisPozdrawiam Nati.

Przydałby się atrybut "wymagany dodatkowy Armis", bo sam bym do kesza nigdy nie dotarł. Szacun!

Znaleziona podczas Wio #15, jeśli chodzi o kesza to jest on po prostu odjechany.

TFTC !!!

Podjęta z ekipą WIO#15

Szacun dla Armisa :)

Zdobyta stadem podczas WIOTutaj niezwykłą odwagą popisał się niezastąpiony w takich okolicznościach Armis, my mogliśmy tylko przyglądać się jego wyczynowi. Oj niełatwa to skrzyneczka, ale urbex mega się podobał. Lubię takie schizowate klimaty :-)

"Wymagany dodatkowy Armis" Co tu duzo mówić, wysłali mnie na góre a sami z dołu patrzyli na mnie oczami kota ze Shreka by ich wpisaćDzięki za kesza, żałuje, że nie obszedłem wszystkich zakamarków.
Pozdrawiam P.S.

No Hardcorowa nie wiem czy nie za trochę dobrze że opis chociaż mówi jak się przygotować z ekipą WIO. budynek zwiedzony wcześniej na piętrach innych pomieszczeniach śmietnik a szkoda :(

No i oto moja SETNA skrzynka. Przyszło mi ją świętować w przezacnym gronie utytułowanych keszerów spotkanych podczas mojego pierwszego WIO#15. Kesz doprawdy imponujący! I pomyśleć, że swego czasu chciałem się po niego rwać sam i to w nocy... brak słów...

WIELKIE DZIĘKI!

Zdobyta grupowo podczas WIO#15. TFTC.

Podczas spotkania WIO - liczną grupą. Kesz dość mocno ekstremalny, przynajmniej dla mnie, dobrze, że znalazł się śmiałek chętny na podjęcie kesza dla grupy. Miejsce ciekawe, wcześniej nie wiedziałem o jego istnieniu, a hala robi wrażenie, szczególnie grafiti i ta ciemność. 

Pięknie dziękuję za skrzynkę. Znaleziona w towarzystwie rredana. TFTC!

Zbiorcze logowanie zaległych znalezień za pomocą GeoLoga&OKAPI

Hello,

Byliśmy przygotowani wszechstronnie. Była motywacja, w razie czego miał kto oświetlić scenę działań, zabezpieczyć miejsce, zaopatrzyć ofiary, odśpiewać pieśń żałobną, wynieść ciała z budynku, utulić w żalu pozostałych. No i sprzęt był - posiadanie Armisa to kluczowa sprawa do zdobycia kesza A wszystko odbyło się w kulturalnej atmosferze, prawie jak na pikniku. Mała przestroga - to nie jest łatwy kesz, więc pamiętajcie ! Pzdr, Wojtek

Silną eką wzmocnioną % w czasie 15 WIO na piwo. Świetny kesz, dzięki za pokazanie miejsca. TFTC!

Znaleziona grupowo podczas WIO#15. Armis był mc tej wyprawy  Dzięki. Pzdr. 

Wieczorny spacer we dwoje, wokół mgły, w oddali błyski i grzmoty... idealna sceneria dla urbexa :) 

Latarka w zębach i dawaj... dla (komaro)kotów łażenie po takich miejscach to sama przyjemność :) 

Zostawiłem GK.

koszyk jak najbardziej na miejscu, dojście do miejsca to nie jedyny wyczyn ;)

Mimo braku kasku, liny itp. wyruszyłem po kesza wziąwszy ze sobą mój lęk wysokości. Przedtem zwiedziłem całą budowlę (no prawie, bo nie chciałem mizdrzącej się parze przeszkadzać). Droga do była spokojna, miejsce obszukane na tyle na ile starczyło rąk i wzroku. Niestety skrzynki nie udało się znaleźć, mimo konsultacji telefonicznej.  Jest to mim zdaniem duży minus, bo będąc na miejscu można schować tam duży pojemnik, który będzie nie do znalezienia dla postronnej osoby. Otórz moim zdaniem będąc tam pojemnik powinien być w miarę łatwo podejmowalny.
Droga powrotna przebiegła gorzej, chyba przez to, że oczy przyzwyczaiły się do ciemności i dopiero zobaczyłem dokładnie gdzie jestem. Jedno wiem na pewno, drugi raz tam nie wejdę.

Skoro już tu jesteśmy i mamy z Li wskazówki do bonusowego mikrusa to jazda po kesza. Kaski też mamy, bo na bicyklach przyjechaliśmy, wiadomo. 

Liriela włączyła swój rowerowy miotacz światła który w ułamek sekundy wskazał gdzie musimy dojść. Miejscówka świeciła z daleka. No to rowery zostawiamy na dole, w górę jedyną normalną drogą i heja naprzód. Ostrożność oczywiście zalecana ale jak ktoś łazi po górach to tutaj sobie poradzi. Po chwili szperania namierzyłem pojemnik.
Ale ale! Ktoś tu chyba nie przygotował terenu dla gości w śnieżnobiałych kurteczkach dresowych! Takie zaniedbanie, oj oj! Żeby chociaż odkurzyć kratownicę, eh... Przy wpisywaniu do logbooka lekki niepokój zasiały głosy z bardzo bliskiej okolicy. Z początku myślałem, że to inni keszerzy przyszli się trochę przewietrzyć ale nie. Rowery na dole, my na górze, kawałek drogi jest do pokonania gdyby nagle komuś spodobały się nasze dwa dwukołowce stojące dumni na środku [spojler] :)

Na szczęście ziomale upodobały sobie [spojler] więc spokojnie zeszliśmy i pojechaliśmy w stronę zachodzącego słońca. Uwaleni jak stopięćdziesiątAha, Li bardziej lubi urbexy niż ja, ale podobało mi się, fajnie fajnieDzięki!

Obrazki do tego wpisu:

uuuu!

Luuubię takie klimaty!!! Wskok do środka i szukamy. Rowery porzucone - w zasięgu wzroku. I nagle BŁYSK! To jest to. Razem z @Zablem się tu zapędziłam. Wymiałczałam wręcz pozwolenie na udanie się z nim po skrzyneczkę (mam lęk wysokości, który zwalczam + dodatkowa dawka adrenaliny) - po zatwierdzeniu, że będę na siebie bardzo uważać ruszyliśmy. Ach te emocje! Różowa kurteczka dała radę.... przerobić się na czarnąNooo i odgłosy z zewnątrz. Strach o rowery! Nie o siebie już ;P Fajna przygoda - keszyk mógłby być ciut większą skrzyneczką, ale i tak zielone poleci, bo tak, bo fajnie, bo urbex, bo sandały, bo wyzwanie, bo i już! O!

jakby tego było mało, poszliśmy po bonus. Chwila rozglądania się po okolicy. Jak na razie odblaski na moim rowerze świecą mocniej niż ten co miałby świecić. W końcu jest. Szukałem go początkowo w innym miejscu ale okazał się dalej.

Przy samym znaku przystankowym trzeba było wykonać pewne ćwiczenie gimnastyczne. Każdy pewnie wykona je inaczej, ja nie chciałem się za bardzo zciuchrać więc zrobiłem stójkę :-).

Bardzo klimatyczne miejsce. Aż dziw bierze, że tyle pieniędzy poszło na marne gdzieś w błocko. W jednej sali nawet żarówki są wkręcone. Nawet wykończyli niektóre pomieszczenia dookoła. Brak słów.

Gwiazdka za niegrzeczną skrzynkę.

Ah TTF, i tu również musicie się pofatygować aby zobaczyć pierwszego znalazcę. Chyba nigdy się nie logował więc nie wiem czy teraz to zrobi :-)

Weszliśmy niepotrzebnie na dach obiektu (ciekawe widoki) i w końcu uświadomiliśmy sobie po co atrybut z latarką jest. Oczywiście element znaleźliśmy w miejscu do którego weszliśmy na samym końcu eksploracji. I tu zaczęła się drabina do piekła. Wszedłem na samą górę i dopóki były barierki było OK. Później tylko nie patrzeć w dół i jakoś przetrwałem połowę drogi. Kesza nie stwierdzono i było trzeba użyć zdolności pozyskiwania danych. Za to Human powiedział gdzie jest i MMM poszedł po keszyka. Ja zostałem na dole. Reko za meeega skrzynkę. Dzięki

STF z masloo5000 ;-) 

I weszliśmy do ciemnej sali tronowej (uprzednio buszując na jej dachu), gdzie niczym moja siostra Arya, wojowniczka i przyjaciółka zarazem, niewidzialne szczury powtarzały piski układające się w imiona mych antagonistów z rodu Lannisterów. I Sansa Stark, niegdyś naiwna i uległa, zasiadła na żelaznym tronie, skąd ujrzała zjawy zazdrosnej Cersei, tyrana Joffreya i szarej eminencji Tywina. Nigdy jeszcze Sansa nie ryzykowała życiem tak, jak w tej bonusowej przygodzie, a nauczyła ją ona by wierzyć w siebie w obliczu problemów i być w porządku dla wszystkich sióstr i braci z rodu keszerów, i z drogi tej nie zejść :-) 

masloo, jak my to przeżyliśmy? :-D 

Trochę się zdziwiliśmy, że i tu, pomijając zespół założycielski, dotarliśmy jako pierwsi. W ciemnościach spokojnie pokonywało się trasę, co nie uchroniło jednak od pobrudzenia koszuli u Ro i rąk u Da. Stanowczo ekipy sprzątające mają lęk wysokości. Miejsce i droga dotarcia, tak dobrane, aby podejmujący mogli spokojnie się zastanowić i podjąć właściwą decyzję  podejmować/odpuścić.Nocny klimat urbexu, przemierzanego z latarką w zębach, gdy wyolbrzymione cienie przesłaniają wielkoformatowe graffiti, jest atrakcyjny, jednak przed wyprawą warto się dobrze zastanowić. Dziękujemy i pozdrawiamy !