Łamigłówkę rozwiązaliśmy z Wojtkiem dawno temu, chyba jeszcze w 2016 roku, ale tak nie do końcaNie potrafiliśmy odpowiedzieć na najważniejsze pytanie: w jaki sposób znalezione rozwiązanie wskazuje drogę do kesza. Dopiero przypadkowa rozmowa Wojtka z wcześniejszą znalazczynią kesza naprowadziła na właściwy trop. Dzisiaj pojechaliśmy po finałowego kesza, a tu zonk! Miejsce tymczasowo niedostępne. Na szczęście Autor zagadki wspaniałomyślnie zaliczył nam zdobycie, uznając że spełniliśmy wszystkie najważniejsze warunki.

Dziękuję za te wszystkie rozkosze łamania głowy, za emocje i radości podczas rozwiązywania zagadki. Dziękuję za kesza!

Zabrałem się za ten quiz ponad 4 lata temu. Na początku wydawało mi się, że dam radę samodzielnie, bo szło nieźle. Ale dalej nic już nie mogłem sensownego wymyślić. Zaglądałem co pewien czas, wpatrywałem się w te ryciny, przeczytałem książkę, ale wpadłem w jakieś fałszywe koleiny, które wiodły tylko w ślepe zaułki. Próbowałem zainteresować nim innych: keszerów i niezrzeszonych, ale nie było efektu. W końcu w akcie rozpaczy poprosiłem o pomoc osobę, która sobie z tym quizem poradziła. Niestety, po wielu latach nie było prosto przypomnieć sobie szczegóły. Aż tu nagle dostaję od niej wiadomość, a w niej dwa słowa. Dla kogoś, kto nie posiedział sobie nad rozwiązaniem wystarczająco długo nic pewnie by nie znaczyły, a mnie otworzyły oczy i w kilka minut wiedziałem co w tej zagadce jest ważne, a co nie i przede wszystkim jaki jest finał.

Dziś przyszedł czas na jego podjęcie. Wraz z Jeanpaulem, z którym wspólnie próbowaliśmy rozgryźć ten quiz, udaliśmy się we właściwe miejsce, ale realia w międzyczasie mocno się zmieniły. Za wiedzą, zgodą i pomocą Założyciela loguję znalezienie. Jeden z dwóch ostatnich quizów, jakie na mojej łódzkiej mapie keszy tkwią niczym ciernie (drugi to Zagadka z antykwariatu), znika. Ale mam nadzieję, że życie dopisze tu jeszcze ciąg dalszy, bo nie wszystko poszło tak, jak oczekiwałem.
Dzięki za kesza, życie toczy się dalej ...

No tak... Ryjek+ napisał chyba już wszystko. 

Dzięki!

Trzeba przyznać, że była to jedna z najtrudniejszych skrzynek jakie przyszło mi zdobywać, a w zasadzie rozwiązywać.

Spędziliśmy z anoriell nad tymi obrazkami i ramką dobre kilka wieczorów. Prosiliśmy o podpowiedź autora, ale w zasadzie wszystko co nam podpowiadał zdążyliśmy sami wywnioskować wcześniej...

Dodam jeszcze, że na samym początku tego ostatniego podejścia już miałem się poddać. Wyszło jednak, że opowiedziałem Bramstendze na co wpadłem, ale że jakoś mi nie zadziałało - a Ona na to - spróbuj to samo jeszcze raz, ale dokładniej! I to była metoda - bo zamiast sprawdzić całość, ja tylko testowałem...

Drugi etap rzeczywiście uroczy i już rozumiem, że może być nie do przejścia dla wielu osób.

Swoją drogą finał też nie dla wszystkich :P

TFTC + ocena znakomita + zielona gwiazda w podziękowaniu za bardzo oryginalną zabawę :)

PS. Jest dość znaczący problem z pojemnikiem finałowym - właściciel skrzynki został już powiadomiony i pewnie niedługo "wykona serwis".

Kurcze no, nie wiem od czego zacząć, naprawdę...

Skrzynka trudna, bardzo trudna. A jednocześnie jak sie okazało bardzo prosta. Niby jest tak zawsze, że kiedy pozna się rozwiązanie to okazuje się, że wszystko nagle robi się proste. Ale ta skrzynka naprawdę nie jest tak diabelska jak może się wydawać i to chyba właśnie moce piekielne sprawiają, że odbierana jest jako iście szatańskie dzieło:).

Już kilka Damianowych skrzynek zdążyłem poznać i przekonać się, że idealnie balansuje między treścią jaka jest potrzebna do rozwiązania skrzynki, a między niedopowiedzeniem. W skrócie mówiąc, daje tyle informacji ile jest potrzebne aby rozwiązać zagadkę lub znaleźć kesz i mieć przy tym zabawę, a jednocześnie wygląda to tak że informacji lub wskazówek nie ma wcale. I dopiero właśnie po rozwiązaniu, kiedy mamy gotowca w ręku zastanawiamy się "czemu to tyle trwało?".

Tak samo było w tym przypadku u mnie...

Fakt, nie będę ukrywał, że rozmawiałem z Damianem na temat tego kesza. Owszem, prób samodzielnych były miliony. Generalnie wiadomo jak kombinować, co robić, gdzie podążać ale grunt jest tak grząski i ma tyle kuszących odnóg, że jeżeli gdziekolwiek się zafiksować na cokolwiek i gdziekolwiek chce się iść to błądzi się już niby na około, niby blisko ale rozwiązania prawidłowego nie posiądzie nigdy. I tak samo było ze mną. Niby cały czas bliziuteńsko rozwiązania (mało tego, rozwiązanie miałem w ręku), to tak naprawdę nie wiedziałem co dalej i co dalej i dalej. Wtedy przydawał się kop w tyłek w odpowiednie miejsce:).

Suma sumarum skrzynka zajęła mi mnóstwo czasu, naprawdę mnóstwo. Czyżbym przypadkiem nie próbował dłubać w niej od kiedy powstała? Tak chyba właśnie było. Część pomysłów ponotowana w komputerze, część rozwiązan pozapisywana. I tak leżały, dojrzewały, czekały. Doczekały się:).

Skrzynka naprawdę bardzo dobra. Absolutna topka łódzkich quizów. Zaskoczenie w jednym z etapów (kopara do ziemi:)). Kto rozwiązał to wie, a kto nie rozwiązał temu kopara też opadnie:).

Cieszę się niezmiernie, że udało sie dojść i przebrnąć podobnymi śladami do Corso. Swoją drogą film zjechany przez krytyków i uznawany za jeden z najgorszych autorstwa Romana P. ale mnie się akurat bardzo podobał. Miał ten klimat niepewności i grozy. Pamiętam, że oglądając go pierwszy raz (miałem bodajże coś koło 15 lat) czułem się dość niepewnie i nieprzyjemnie.

Finał w zupełności wystarczy. Autor mówi, że nie ma się spodziewać fajerwerek czy nieprawdopodobności przy finale. Jego obecna forma jest w zupełności zadowalająca, a quiz równie dobrze mógłby mieć finał za rynną czy parapetem. W quizie nie ważne jest maskowanie czy miejsce. Ważny sam quiz i zagadka oraz satysfakcja z rozwiązania płynąca:). Ot takie moje zdanie. A tutaj jest idealny przykład mojego twierdzenia:).

Dziękuję za zagadkę. Fenomenalna zagadka i quiz. Bez zastanowienia przysiadać i brać się do roboty bo szkoda aby taka skrzynka była tak pomijana i miała dopiero tyle znalezień!

Dzięki raz jeszcze!

Ile mi zeszło na ten quiz to lepiej nie wspominać...

Zaczęłam zaraz jak się pojawił ale byłam pewna, że dalszy etap nie jest tym na co wygląda. I tutaj utarto mi nosaI przez kilka miesięcy (z przerwami oczywiście) obkminiałam co to jestAż w końcu okazało się to tak proste... No nic. Z etapem końcowym też była zabawna historia... Ale to już byłby niezły spoilak więc sobie daruję, bo w końcu milczenie jest złotem a mowa tylko srebrem ;)

I takim oto sposobem Izeq zebrała po pół roku STFa w ŁodziI to nie był quiz Żeliwnego Pięści... :D

Uff, wreszcie zdobytaMuszę przyznać, że to był najbardziej skomplikowany quiz, jaki do tej pory zrobiłam, jeśli nie najbardziej skomplikowana skrzynka. Po każdym etapie było "No wreszcie mamy hasło" a później "Jak to nie wchodzi?!"Serdecznie dziękuję założycielowi za tak dopracowaną skrzynkę, za niezliczoną ilość maili i za przypomnienie mi mojego ukochanej skrzynki czyli "Płaczącego Chłopca". Świetnie, że nadal powstają quizy, które wymagają użycia mózgu a nie skorzystania z Google'a. Zdecydowanie zasłużona ocena znakomita i rekomendacja :)

Do przyszłych znalazców: nie przejmujcie się, że rozszyfrowanie rycin wygląda na skomplikowane. Później jest jeszcze gorzej ;)

Wspólny FTF razem z Rysiaaa.

Fantastyczna skrzynka - oniryczna, nastrojowa, inna niż wszystkie. Rozszyfrowywanie quizu przypominało wędrówkę przez labirynt (nie powiem, sporo nabłądziłyśmy się w ślepych korytarzach). Uwieńczeniem całości był wpis do logbooka, podczas którego towarzyszył nam trzepot skrzydeł trzech zabłąkanych gołębi.

Za klimat, dopracowanie i oryginalność przyznaję order zielonej gwiazdy.