Pojemnik zleciał i został ograbiony przez lokalsów, po uzupełnieniu bebechów niebawem wróci.

Skrzynka podjęta wraz z Natalią podczas wypadu do Suchego Lasu. kesze keszami ale my do muzeum zabawek się wybieramy! Po dotarciu na miejsce ukazał nam się pewien urbex(a co tam panowie robili kiedyś???) I jakoś poszło. W czasie szukania nie bonusu zabłądziliśmy pod bonus. Na początku nie wszedłem na te bocianie gniazdo co trzeba macając wszystko co metalowe. Potem z ziemi postanowiliśmy najpierw wypatrzyć kesza. Udało się to Natalii i ja dopełniłem formalności.

Dzięki P.S.

Bonus zrobiony w trakcie nie-bonusaObchodząc na około ruiny, okazało się, że to już tu, więc Armis ściągnął co trzeba, założył co trzeba i niczym małpka najpierw po jednym, a potem po drugim elemencie hop, hop, hop i już. Widoczna, jak się trochę wytęży wzrokTFTC! Pozdrawiam, Nati. 

Pięknie dziękuję za skrzynkę. Znaleziona w towarzystwie rredana. TFTC!

Zbiorcze logowanie zaległych znalezień za pomocą GeoLoga&OKAPI

Po potwierdzeniu niewielkiej sprawności ruchowej i tu wykazaliśmy się takąż. Tym razem intelektualną. Były wygibasy, a w efekcie odkryliśmy czwartą drogę ;). TFTC!

Wspólny wypad z Algidą i Rredanem. Kesz wypatrzony od razu ale oprócz "niewielkiej" sprawności fizycznej trzeba wykazać się też odrobiną myślenia. Może tak, a może tak, może jednak tak... Agnieszka śmigała po drzewie niczym miś panda. Dzięki. Pzdr. 

Gdyby nie certyfikat, który łapczywie zgarnęłam w muzeum, to skrzynka prawdopodobnie zostałaby niepodjęta. Posiłkowałam się sprawniejszym z "poszukiwaczy"bo miałam o dwa ciutki za krótką rączkę, ale drogę wybraliśmy najkrótszą. Ciekawe, która strona założyciela,czy komar,czy kot wzięła górę przy realizacji tego projektu?! Urbexik zarósł już trochę i to mu dodaje uroku. Proponuję dołożyć certy dla następnych zdobywców niewątpliwie się należą za te metry:0...mimo wszystko dziękuję za andrenalinkę.

Skrzyneczka podjęta razem z Deptakiem,

Ładne widoki na górze, choć, żeby podjąć trzeba było podjąć niezłego wysiłku inżyniernego ^^ 

Hello,

Bonusik ... Ponoć go widać. Ja tam niczego nie widziałem, poza drapakiem do przemieszczenia się w pionie. Pada, kijowo ... Gałązki takie średnie, a grawitacja robi swoje. Pierwsze trzeszczenia gałęzi jeszcze przebolałem, to dopiero pierwszy poziom. Drugie, połączone z bardzo dużymi ugięciami kazały włączyć tryb "uwaga - katastrofa nadchodzi". Delikatnie na dół, zabrałem tylko jedną ze sobą. Strasznie korciło, by wleźć. Łaziłem ze wszystkich stron, delikatnie ponownie właziłem. Miałem wrażenie, że każde kolejne stanięcie poskutkuje niekontrolowanym zjazdem. Raz jeszcze kalkulacja: sam, pada, ślisko, kilogramów chyba za dużo ... Nie, nie teraz. Nie każdy kesz musi być zdobyty za pierwszym razem i za wszelką cenę. Lepiej będzie wrócić tu z asekuracją. Bogata wyobraźnia podsuwała już widok ciała nadzianego na szpikulec, jak świniak na rożnie, a w poniedziałek trzeba leźć do roboty (a jutro jeszcze dyżur pod telefonem)   Mimo wszystko też mi się tu podobało - "zdrowy klimat"   Pzdr, Wojtek

PS. Ciekawe, czy brasia i tu był równo rok temu  (bo że był, to już wiadomo) ?

Miejsce ukrycia bonusu obejrzeliśmy jeszcze przed rozgryzieniem multaka, wypatrując trzy alternatywne drogi dojścia. Przy okazji namówiliśmy Pawła od razu na wzięcie FTFa do niej, przy finale multaka, a co... przynajmniej nie będzie się migał od jej zdobycia. Ręce Danki okazały się za krótkie o ciutek albo i dwa. Paweł dzielnie spróbował, innej drogi (autorskiej ale jej nie polecamy, ba wręcz odradzamy), potem szybko przeskoczył na tę, porzuconą przez Dankę i... już po chwili mogliśmy wpisać go na zasłużonym pierwszym miejscu (z datą tegoroczną ).  W zasadzie chyba najmniej niebezpieczna będzie trzecia droga, chociaż najdłuższa i dlatego z niej nie skorzystaliśmy.
Bezpiecznej drogi do skrzynki nie ma, warto o tym pamiętać, chociaż STF i dalsze mogą kusić.
Za skrzynkę dziękujemy, prawie takie (ech ten ciutek ) lubimy.

Wyjeżdżając z domu jechałem z przeświadczeniem, że skrzynkę sobie odpuszczę. Liny kaski, asekuracja - nic takiego nie miałem ze sobą. Na miejscu po wzrokowym znalezieniu skrzynki wiedziałem, że sprawdziło się to o czym myślałem. Droga narzucająca się jako pierwsza była na tyle niepewna, że odpuściłem ją po pierwszym metrze - już widziałem siebie przygwożdzonego konstrukcją z wybałuszonymi oczami w kolorze mojego plecaczka. Ale jeśli kobieta chciała się porwać na zdobycie mikrusa to wstyd byłoby odpuścić, tym bardziej, że cert już tkwił w plecaku. Poszukaliśmy więc alternatywnej drogi, trochę małpich zdolności i udało się bez problemu.

Czy byłem tu rok temu? Kto ciekaw niech sprawdzi w logu, ale śmiem wątpić