Pidan, w Europie znane lepiej pod nazwą stuletnie jaja, to azjatycki przysmak o wielowiekowej tradycji, którego korzenie sięgają Chin pod panowaniem dynastii Ming. Wbrew nazwie, ich przygotowanie nie trwa kilkudziesięciu, czy choćby nawet kilku lat, a raczej parę tygodni lub miesięcy. Przez ten czas jajka - zazwyczaj kacze, ale czasem też kurze lub przepiórcze - poddawane są powolnemu procesowi marynowania w specjalnej miksturze z gliny, soli, popiołu, herbaty oraz wapna niegaszonego. Ta tajemnicza mieszanka tworzy pastę, w której jajka obtaczane są przed odstawieniem na długie dojrzewanie. Niezwykłą konsystencję, barwę oraz smak pidan zawdzięczamy fermentacji alkalicznej, podczas której białka jaja ścinają się, dając złudzenie, że jajko zostało ugotowane.
Stuletnie jajka odznaczają się wyjątkowo ciekawym wyglądem oraz charakterystycznym smakiem, trudnym do porównania z powszechnie znanymi nam produktami. Jego białko osiąga od bursztynowej do niemal czarnej barwy i ma delikatną, czasem nieco galaretkową konsystencję, natomiast żółtko może być żółte, szare lub zielonkawe i podobnie jak w przypadku gotowanych jajek, zazwyczaj ma fakturę kremowej pasty. Niektórzy opisują smak pidan jako połączenie wytrawności i łagodnej słodyczy, z posmakiem sera pleśniowego i nutą siarki oraz żelaza. Co ciekawe, są one właśnie doskonałym jego źródłem, a dodatkowo dostarczają też dużą dawkę białka, witamin E i D oraz sporo selenu i fosforu, dzięki czemu stanowią wartościowy dodatek do diety.
Pidan to prawdziwe, kulinarne doświadczenie, które nie powinno ominąć żadnego pasjonata kuchni orientalnej.
Średnia wartość odżywcza na 100 g: wartość energetyczna 6896 kJ/166 kcal; tłuszcze 11,5 g; węglowodany 2 g, w tym cukry 0 g; białko 13,5 g; sól 1,63 g.