Jezioro dystroficzne to specyficzny typ jeziora, który powstaje najczęściej na terenach otoczonych torfowiskami lub bagnami. Charakteryzuje się ono ciemnym, brunatnym zabarwieniem wody, które wynika z obecności rozkładającej się materii organicznej, takiej jak liście czy igliwie. Związki chemiczne, głównie kwasy humusowe, uwalniają się z tych szczątków, barwiąc wodę na ciemny kolor.
Jeziora te są ubogie w składniki odżywcze, takie jak fosfor i azot, co powoduje, że tylko nieliczne gatunki roślin i zwierząt mogą przetrwać w takich warunkach. Życie biologiczne w tych wodach jest ograniczone, a ekosystem jeziora funkcjonuje na niskim poziomie produktywności.
Woda w jeziorze dystroficznym jest słabo przezroczysta z powodu dużej ilości rozpuszczonej materii organicznej, co dodatkowo wpływa na warunki życia w tym środowisku. Roślinność w takich jeziorach obejmuje gatunki typowe dla terenów bagiennych, takie jak mchy torfowce. Ciekawym elementem flory jezior dystroficznych są rośliny owadożerne, na przykład rosiczki, które zdobywają dodatkowe składniki odżywcze, chwytając i trawiąc owady.
Tego typu jeziora są fascynującymi przykładami ekosystemów, które wykształciły się w trudnych warunkach środowiskowych, i stanowią unikalne siedliska, wymagające ochrony ze względu na ich wrażliwość na zmiany w otaczającym krajobrazie.
Skrzynka założona spontanicznie, podczas urlopu, pod wpływem zachwytu przypadkowym znaleziskiem jakim było ów jeziorko. Polecam wybrać się na miejsce, podjąć skrzynkę, następnie usiąść i napawać się ciszą i pięknym widokiem.