Świątynię wzniesiono zapewne w 2. połowie XV w. Zniszczona przez pożary w 1768 i 1807 r. Stała w ruinie aż do gruntownej restauracji w latach 1865-70.
Jest trójnawową budowlą bazylikową, z prezbiterium zamkniętym wielobocznie, o równej wysokości z nawą, i wieżą od strony zachodniej.
Po obu stronach prezbiterium znajdują się dwie zakrystie, w południowej zachowało się gotyckie sklepienie krzyżowo-żebrowe, z kamiennymi wspornikami i zwornikiem, na którym widoczny jest wizerunek Baranka. Masywna wieża zwieńczona jest neogotyckimi blankami z 2. połowy XIX w.
Wyposażenie wnętrza głównie z 2. połowy XX w.