Pierwsza znana wzmianka o maltańskich katakumbach paleochrześcijańskich pojawia się w dziele Opis Malty
około 1610 roku. Autor Marc Antoni Axiaq co prawda nie podejrzewał ich chrześcijańskiego pochodzenia,
ale rozpoznał je jako miejsca pochówku. Znacznie bardziej szczegółowy i wartościowy opis katakumb w okolicach Rabatu i Marsy pojawił się w 1647 r.
w Della Decrittione di Malta Francesco Abeli. Był to uczony i maltański dyplomata, wicekanclerz Zakonu
św. Jana, (1582-1635). Abela rozróżnił hipogeę pogańską i chrześcijańską oraz zauważył groby, ikonografie i inskrypcje. Przecenił ich wielkość i złożoność a czasami dochodził do błędnych wniosków,
ale poza tym był to opis pełny wnikliwych obserwacji, które stanowią ważne źródło informacji o ich
wyglądzie w XVII wieku.
Drugie wydanie dzieła Abeli pod redakcją hr. Giovanniego Antonio Ciantara zostało opublikowane w latach 1772–1780. Było rozszerzone, zawierało opis jeszcze innej hipogei, napisy i nowe materiały, który ujawniły się po śmierci Abeli. Często niedoceniany Ciantar był człowiekiem wielkiej erudycji, któremu należy się uznanie za utrwalenie tego, co w mogłoby zostać utracone. To on pierwszy opisał Hypogea Bingemmy. Na podstawie jego opisów Jean Houel, rytownik Ludwika XVI, króla Francji, który zatrzymał się na Malcie podczas wycieczki po Morzu Śródziemnym a w 1787 r. opublikował swoje wrażenia i ryciny w Voyage pittoresque des iles de Sicilie, de Malte et de Lipari. M.in. zbadał Bingemmę i naszkicował plany trzech jej hipogei.
Kordy wskazują miejsce na ścieżce prowadzącej do pieczar, skąd widać skały z otworami - fot. 1. Idź ścieżką prowadzącą przy skałach.
Skrzynka znajduje się po prawej stronie wejścia do jednej z pieczar. Patrz zdjęcia nr 2 i 3