Z po­wodu bezpośredniej bliskości granicy państwowej aby uniknąć nie potrzebnej kontroli, najle­piej, jeśli przed wyprawą tutaj powia­domisz placówkę Straży Granicznej w Barcianach.

1920-1940

nazwa miejscowości pochodzi od pruskiego pola osadniczego Erkeliten. Pierwsza wzmianka pochodzi z 1437r., w której wymienia sie 6 włók (100,7 ha) dóbr rycerskich i 10 włók (168 ha) chłopskich. Po wojnie 13-letniej (1454-1466), w 1469r. wielki mistrz Zakonu Heinrich Reuss von Plauen nadał Arklity na prawie magdeburskim za wierną służbę rycerzowi, przedstawicielowi szlachty frankońskiej. Był nim Hans von Ertter/Herten, który w 1472r. otrzymał jeszcze Kanoty i Aptynty. Ród wymarł, wiec w 1503r. wielki mistrz Zakonu Friedrich von Sachsen nadał dobra Fabianowi von Hundertmarck, właścicielowi pobliskich Markuz. Jego potomek, Caspar miał jeszcze te majątki w 1616r. Po nim Arklity i Markuzy otrzymał Hans Albrecht von Oelsen i brat Georg Wilhelm, dziedziczny pan na Kudwinach. Hans Albrecht zmarł w 1629r., a majątek odziedziczyła wdowa Barbara z domu von Proeck, która powtórnie wyszła za mąż za członka rodu von Hundertmarck. Ich syn, Christoff sprzedał majątek, a nabywcą był Christoph II von Schlieben, którego rodzina mieszkała w pobudowanym dworku w Arklitach do 1735r. Potem dobra przejęła rodzina von Proeck, następnie von Rautter. Od nich 17.04.1780r. za 60.000 talarów majątek kupił baron Albrecht XV Dietrich Gottfried von und zu Egloffstein (1720-1791), starosta giżycki. W 1783r. ustanowił w Arklitach majorat i jeszcze w tym samym roku razem z bratem (Otto VIII Friedrich) otrzymał tytuł hrabiego z rąk króla pruskiego Friedricha Wilhelma II.

1782

Rozpoczął budowę rezydencji w 1787r. od rozbiórki starego dworu. Budowę zakończono w 1791r., już po bezpotomnej śmierci Albrechta (16.05.1791r.). Pałac zbudowano w stylu późnobarokowym. Był to obiekt piętrowy z wysokim przyziemiem i użytkowym poddaszem, kryty dachem mansardowym. Fasada 15-osiowa z ryzalitami po bokach a na osi portyk z czterema kolumnami, zwieńczony kartuszem herbowym, obecnie w zbiorach muzeum w Kętrzynie.

W elewacji ogrodowej, południowej był 3-osiowy ryzalit środkowy.

Spadkobiercą został młodszy brat Otto VIII (1733-1801), który dotychczas mieszkał w Garbnie (gm. Korsze). Po jego śmierci majątek Arklity przejął syn Gottfried Friedrich Leopold III. Od 1830r. właścicielem był Carl IX August (1795-1887), który sprzedał majątki Garbno i Warnikajmy wchodzące w skład majoratu i rozbudował pałac w Arklitach.

1900-1913

Kolejni spadkobiercy Arklit to: kuzyn Carl XII (syn właściciela Silgin), Friedrich XVII Leopold (1850-1921) i od 1918r. Friedrich XIX Cuno Wladimir (1878-1957), który był ostatnim członkiem rodu Egloffstein na Arklitach.

1918-1928

W 1939r. przeprowadzono znaczący remont pałacu, założono m.in instalację elektryczną i wodno-kanalizacyjną. Pod koniec wojny w pałacu mieścił sie lazaret prowadzony przez Czerwony Krzyż. Działania II wojny światowej ominęły Arklity. Opuszczony przez właścicieli na początku 1945r. pałac został ograbiony. Po 1945r. dawny majątek przejęty został przez PGR, a w pałacu ulokowano biura, pomieszczenia socjalne i mieszkania. Jeszcze w latach 60. i 70. XX w. pałac był zamieszkały, ale eksploatacja miała charakter rabunkowy. W archiwum Wojewódzkiego Konserwatora Zabytków zachowała sie obszerna teka korespondencji z dyrekcją PGR-u. Los tej wspaniałej budowli został przesadzony po wyprowadzce biur w 1972r. Dzieła zniszczenia dokonał pożar w 1983r.

1920-1940