Sraj, pieńku,
orzechy włoskie i nugaty,
nie sraj śledziami,
są zbyt słone,
sraj nugatami
te lepiej smakują.
Sraj, pieńku,
migdały i nugaty,
a jak się nie zesrasz
To dostaniesz ode mnie kijem!
Sraj, pieńku!
Tekst powyżej to najbardziej rozpowszechniony wariant piosenki śpiewanej przez katalońskie dzieci przy okazji świąt bożego narodzenia. Tłumaczenie dość kulawe, bo przytoczone wiernie za Wikipedią.
A tu jeszcze kilka dodatkowych informacji (również za Wikipedią):
Zgodnie z tradycją, pieniek jest ustawiany 8 grudnia, często przykrywa się go kocem, żeby nie było mu zimno. Co wieczór pieniek jest karmiony słodyczami. Zgodnie ze zwyczajem, w Wigilię lub w dzień Bożego Narodzenia, pieniek „defekuje” prezentami.
Tradycyjnie, pieniek był tego dnia wkładany częściowo do pieca, by zachęcić go do defekacji. Innym zwyczajem jest bicie pieńka patykiem i śpiewanie różnych piosenek związanych z tradycją Tió de Nadal.
Pieniek nazywa się Caga tió („srający pieniek”, „pieniek robiący kupę”). Nazwa pochodzi od tradycyjnych piosenek, zaczynających się od zwrotu: „Pieńku, zrób kupę!”.
Piosenka jest śpiewana w trakcie obchodów Tió de Nadal. Równocześnie, pieniek jest bity patykami, najpierw łagodniej a mocniej na słowa Caga tió!. Następnie ktoś sięga pod koc i wyjmuje jeden z prezentów. W Katalonii istnieje wiele różnych piosenek związanych z tym zwyczajem, występujących w różnych wersjach.
O skrzynce:
Taki trochę zakopek, a trochę nie. Szukamy przy V - brzozie. W nocy jest szansa, że uda się bez latarek, bo to chyba najbardziej naświetlone miejsce. Współrzędne mogą być niedokładne, bo zbierałem je kartoflem, ale jeśli kto dobry zapoda lepsze, to podmienię.
Powodzenia!