Miejsce gdzie Stoczanka uchodzi do Łódki.

Dla przypomnienia:

Stoczanka - jej źródła rzeki znajdują się na Stokach, płynie przez większą część ukryta w kanale na obszarze wzdłuż ul. Telefonicznej. Rzeka występuje na historycznych mapach Łodzi, czasami błędnie oznaczana jako początkowe źródło Łódki. Obszary źródłowe cieku były nigdyś na zachodnich zboczach wzniesienia w rejonie ulic Krokusowej, Czecha, Telefonicznej i Giewont. Obecnie ciek rozpoczyna się wylotem kolektora deszczowego o średnicy 1 m. i przez pewien fragment biegnie jako otwarty rów trapezowy. Długość cieku to 2,75 km. Przez przeważającą cześć jest to jednak kanał kryty, uchodzący do Łódki powyżej ul. Źródłowej.

Łódka - ma całkowitą długość 20 km, z czego 15,6 km znajduje się w granicach administracyjnych miasta. Źródła rzeki znajdują się na przepuście drogowym pod ul. Brzezińską, na wysokości skrzyżowania z ul. Giewont. Ujście znajduje się w Konstantynowie Łódzkim, gdzie rzeka wpada do Neru.

Koryto rzeki Łódki jest bardzo zróżnicowane. Początkowo, na wschodzie miasta, Łódka płynie jako coraz silniej wykształcająca się bruzda, która tylko okresowo prowadzi wody. Przyjmując również okresowe dopływy przekształca się w rów. Pod ulicami Strykowską i Wojska Polskiego przepływa przepustami drogowymi i na wysokości Akademii Sztuk Pięknych tworzy malowniczą dolinę. Kolejne odcinki rzeki są coraz silniej zmodyfikowane. Łódka ma charakter kanału na nieznacznej długości ukrytego pod powierzchnią ziemi. Wpływając do parku Ocalałych rzeka zasila widokowy zbiornik zaporowy zbudowany na jej korycie. Następnie przyjmuje lewostronny dopływ zwany Stoczanką i kieruje się w stronę ulicy Źródłowej, od której ujęta jest w kanał kryty. Łódka płynie pod ziemią przez park Helenów, park Staromiejski (tzw. Śledzia) oraz tereny Manufaktury, a następnie wzdłuż ulicy Drewnowskiej i Solec kierując się do parku im. J. Piłsudskiego na Zdrowiu. Ze względu na jakość jej wód Łódka została odcięta od możliwości zasilania stawów w parku Helenów.

Na obszarze parku na Zdrowiu, poniżej ulicy Orzechowej wypływa na powierzchnię. Od tego momentu płynie trapezowym kanałem, przyjmując na wysokości ulicy Rzeszowskiej prawostronnie dopływająca Bałutkę. Poniżej parku na Zdrowiu Łódka płynie wzdłuż północnej granicy Ogrodu Botanicznego, a następnie osiedli Brus i Smulsko. Następnie przepływa przez miasto Konstantynów Łódzki, w granicach którego uchodzi do Neru

Łódzkie rzeki - granicach Łodzi, poza odcinkami Neru i Bzury, zgodnie z oficjalną klasyfikacją, nie ma rzek. Są natomiast strumienie i strugi, które najczęściej ze względu na ilości ścieków wielokrotnie przekraczające przepływy naturalne, stanowią odkryte (bądź w części biegu zakryte) kanały ściekowe. Jednakże nazwa „rzeka” jest używana wobec łódzkich strumyków niewątpliwie z powodu tradycji. Prawie wszystkie te rzeczki stanowiły kiedyś powód powstania nad nimi wiosek, które później włączone zostały w granice miasta. Dla ówczesnych osadników wiejskich te strumienie, mające wówczas nieporównywalnie bogatsze niż dziś zasoby i dorzecza wodne, były niewątpliwie rzekami, umożliwiającymi hodowlę, uprawę ziemi i powstanie drobnego rzemiosła, także młynów. Przodują w tym Łódka i najpracowitsza z łódzkich rzek – Jasień, nad którym było 5 młynów, w tym Księży Młyn, najsłynniejszy z uwagi na późniejszą karierę przemysłową, stanowiący serce królestwa Karola Wilhelma Scheiblera.

O ścisłości związków tych wsi z rzekami może świadczyć fakt, że niemal wszystkie rzeki łódzkie mają wspólną albo identyczną nazwę z osadami istniejącymi nad nimi. Olechówka – Olechów, Aniołówka – Aniołów, Karolewka – Karolew, Bałutka – Bałuty, Sokołówka – Sokołów itd.

Pojemniczek mikro w parkowym maskowaniu.
Weźże coś do pisania.