Biała Przemsza – rzeka w województwie małopolskim i śląskim, biorąca początek na Wyżynie Krakowsko-Częstochowskiej. Ma długość 63,9 km i zlewnię o powierzchni 876,6 km².
Rzeka tworzy odnogi, meandry, moczary, niekiedy stawy. Przepływy i stany wód są bardzo stałe.
W latach 1796–1806 Biała Przemsza stanowiła rzekę graniczną pomiędzy Nowym Śląskiem Królestwa Prus a Monarchią Habsburgów, a w latach 1815–1914, na odcinku od Sławkowa do Maczek, pomiędzy Królestwem Galicji i Lodomerii Austro-Węgier a Królestwem Polskim Imperium Rosyjskiego. W przeszłości była rzeką spławną. M.in. w latach 1826–1831 transportowano nią blachę i odlewy z walcowni pod Sławkowem do portu rzecznego w Niwce. Do 1839 r. kursował po Białej Przemszy zbudowany przez Anglika Davy’ego parowiec, zwany przez mieszkańców nadbrzeżnych wiosek czortopchajem. Po rzece kursowały też w XIX w. mniejsze galary przewożące aż do ujścia Przemszy do Wisły produkty rolnicze i węgiel kamienny.
Biała Przemsza - Okradzionów
Pierwsze wzmianki o Okradzionowie pochodzą z XIII wieku, który w tym czasie był wsią należącą do biskupstwa krakowskiego w powiecie proszowickim i województwie krakowskim, W tym okresie był jedną z miejscowości które wchodziła w skład klucza sławkowskiego. We władaniu biskupów krakowskich Okradzionów pozostawał do roku 1789 gdy obradujący sejm uchwalił przejęcie dóbr ziemskich na własność skarbu państwa[3], XIX-wieczni właściciele okradzionowskiego folwarku „Ustronie”, którymi byli najpierw Łubieńscy, a potem Przybylscy, zajmowali się działalnością przemysłową. W 1836 wybudowano w Okradzionowie dwa wielkie piece do wytopu surówki żelaza, przetapiające limonit wydobywany w kopalniach odkrywkowych w Sławkowie. W 1872 Zakład Hutniczy Bogusława Przybylskiego posiadał dwa wielkie piece – jeden opalany węglem drzewnym, a drugi koksem, jedną maszynę parową, dwa koła wodne, gisernię, aparat gazowy, dwa piece szwejsowe, tokarnię i kuźnię. - skrót z wikioedii
o keszu: nie spal, jesteś na widoku.