Kapliczka przycmentarna znajduje się przy tzw. starym cmentarzu założonym w połowie XIX w. Wówczas pochowano na nim ofiary epidemii i głodu, które spustoszyły okolicę w połowie XIX w.
Jest to najstarsza kapliczka, w której odbywały się Msze św. podczas gdy w latach powojennych kościół był odbudowywany. Prawdopodobnie pochodzi z końca XIX w., a jej projektantem mógł być Ludwig Schneider, projektant kościoła neogotyckiego św. Marcina w Rogowie.
Jest to neogotycka kaplica z cegły ceramicznej, która wzniesiona została na planie prostokąta, z trójbocznym zamknięciem. Nadproża okienne i drzwiowe kaplicy wykonane zostały w łuku gotyckim. Posiada szczyt schodkowy z okulusem, przez który przepuszczane jest powietrze i światło do wnętrza budowli. Nad wejściem znajduje się smukła wieżyczka z latarnią i hełmem ostrosłupowym podbitym blachą.
Wewnątrz kapliczki znajdują się figury św. Franciszka i św. Klary. Pierwotnie wnętrze kaplicy zdobiła figura św. Nepomucena, a także fresk przedstawiający św. Nepomucena na tle mostu św. Jana w Pradze.
W 2003 roku zabytkowa kapliczka została wyremontowana.
Kesz ukryty w zielonym obok pomnika.