Please log in to see the coordinates.
Altitude: m. ASL.
Region:
Poland > mazowieckie
Cache type: Traditional
Size: Small
Status:
Ready for Search
Date hidden: 22-04-2022
Date created: 04-04-2022
Date published: 22-04-2022
Last modification: 04-08-2022 
55x Found 
2x Not found 
2 notes 
2 watchers 
128 visitors 
36 x rated 
Rated as: Excellent
3 x recommended
Cache attributes
Description
PL
W dawnych czasach bardzo często nawiedzały Warszawę i inne miasta liczne epidemie. Siały panikę wśród mieszkańców. Ludzie wtedy lękali się morowego powietrza, ale czemuż się dziwić skoro epidemie dziesiątkowały ludność, a ówczesna medycyna była wobec tych plag zupełnie bezradna. Na czas zarazy wybierano w mieście burmistrza „powietrznego”, który organizował życie miasta na czas epidemii i chronić mieszkańców przed śmiertelna chorobą.
Jak mówi legenda, Łukasz Drewno, aptekarz ze Starej Warszawy został powołany do sprawowania władzy w mieście podczas epidemii dżumy. Był niezłomny w walce o zdrowie powierzonych mu mieszczan i nie bał się spojrzeć w oblicze śmierci. A ta objawiła mu się zgodnie z legendą w postaci kobiety owiniętej chustą. Jej twarz była trupio blada, a zamiast źrenic ujrzał, wpatrujące się w niego, puste oczodoły. I pomimo, że bronił śmierci wtargnięcia do miasta, przeniknęła do niego pod postacią trującej białej mgły.
Tętniące na co dzień życiem ulice miasta opustoszały, miasto stawało się kamienna pustynią Śmierć zbierała bogate żniwo.
Zrozpaczony burmistrz postanowił z nią negocjować. Był gotów umrzeć za miasto, byleby tylko odstąpiła od niego zaraza. Ale śmierć zażądała od burmistrza strasznej ofiary, zabrała burmistrzowi jego najbliższych.
Pojawiła się jednak nadzieja na uratowanie mieszkańców Warszawy. Niezłomna odwaga burmistrza wygnała „dziewicę moru” poza rogatki miasta.
Rysunek, Burmistrz powietrzny Łukasz Drewno oddający miasto pod opiekę NMP i św. Benonowi, autor Bolesław Podczaszyński
Additional hints
Pictures
Log entries:
55x
2x
2x
2x
